ٻاراڻو ادب

هيرن جواهرن جو ٿيلهو (ٻارن جون ڪهاڻيون)

هي ڪتاب ”هيرن جواهرن جو ٿيلهو“ محترم دوست خادم گهراڻي جي ٻارن لاءِ لکيل ڪهاڻين جو مجموعو آهي.
خادم گهراڻو سنڌ سلامت سٿ جو سينيئر ۽ پراڻو دوست آهي. اڄ جڏهن ڪتاب ڇپائڻ عام ليکڪ لاءِ انتهائي ڏکيو ڪم ٿي چڪو آ، ڇو ته ادبي ادارا مفت ۾ ڪتاب ڇپائڻ لاءِ تيار ناهن، سرڪاري ادارا پنهنجي الڳ پاليسي جوڙيو ويٺا آهن. سنڌ سلامت آنلائين ڪتاب جي سروس آڻي اهڙن ليکڪن لاءِ آسانيون پيدا ڪيون آهن.
Title Cover of book هيرن جواهرن جو ٿيلهو (ٻارن جون ڪهاڻيون)

ٻڌي ۾ طاقت آهي

احسن هڪ ننڍي ڳوٺ جو هوندو هو جتي ڪابه سٺي سهولت نه هوندي هئي هن جو پيءُ محنت ۽ مزوري ڪندو هو. احسن جي پيءُ جي خواهش هئي ته منهنجو پٽ علم جي سونهن ۽ سوڀيا سان سينگارجي پر هن ڳوٺ ۾ ڪوبه اسڪول نه جنهن ڪري هن جو خواب اڌورو هوندو هو. اسڪول ڳوٺ کان تمام گھڻو پري هوندو هو جنهن ڪري ٻار اسڪول نه ويندا هئا سڄو ڏينهن پيا رانديون ڪندا هئا ڪي ٻار مال به چاريندا هئا. احسن جي پيءُ کي اها ڳالهه پسند نه هئي ته منهنجو پٽ به مون وانگر مزوري ڪري.ٻيا ٻار سڄو ڏينهن راند روند پيا ڪندا هئا پر احسن گھر ۾ هوندو هو. هڪ ڏينهن هن جو پيءُ جيئن ئي مزوري تان گھر آيو هن ڏٺو ته اهشن اڱڻ ۾ ويٺو هو هن جي اڳيان پٽ تي اخبارن جا پنا پيا هئا ۽ انهن کي ڏسندو پٽ تي ليڪا ڪڍي رهيو هو سندس پيءُ پڇيس پٽ ڇا ڪري رهيو ان کي چيائين ته لکي رهيو آهيان جيڪو هنن پنن تي لکيل آهي هن جو پيءُ ڏاڍو خوش ٿيو ته منهنجي پٽ کي پڙهڻ جو شوق آهي هن ڇپيس ته بابا اسڪول ويندين انتي هن چيو ته بابا هتي اسڪول آهي نه اهو پري آهي آئون ڪيئن ويندس پيءُ ڇيس ته اهو بندوبست ڪريان ٿو احسن جي پيءُ پنهنجي پٽ جو شوق ڏسي هڪ سائيڪل ورتي ان سائيڪل تي احسن کي اسڪول وٺي ويندو هو ۽ پنهنجي دوست کي هن جي پارت ڪيئي احسن ان جي ٻارن سان گڏ ان جي گھر ويندو هو شام جو هن کي وٺي ايندو هو ائين احسن پڙهندو رهيو هن پنج درجا پاس ڪيا ته پيءُ وري هن کي به سائيڪل وٺي ڏني ڇو جو هيءُ هاڻي سائيڪل هلائڻ به سکي ويو هو هن کي اسڪول ويندو ڏسي ڳوٺ جا ٻيا ٻار به اسڪول وڃڻ جو ضد ڪرڻ لڳو پر اسڪول پري هئڻ سبب اهي اسڪول نه ٿي وڃي سگھيا.احسن جيڪا علم جي جوت کنئي هئي ان جا ڪرڻا هاڻي روشني ڪري رهيا هئا احسن پڙهندو رهيو آخر هن جي پيءُ جو خواب پورو ٿيو احسن کي نوڪري ملي ويئي.احسن کي هڪ ڳالهه اندر ۾ وڍ وجھندي هئي ته منهنجي ڳوٺ جا ٻيا ٻار به پڙهي پون انهن جي والدين جا به خواب پورا ٿين هن ڪوشش ڪري پنهنجي ڳوٺ ۾ هڪ اسڪول کولرايو جتي ٻار علم جو زيور پائڻ ويندا هئا پر اسڪول جي عمارت نه هئڻ جي ڪري ٻار ڇني ۽ وڻن جي هيٺيان تعليم حاصل ڪندا هئا. هڪ ڏينهن احسن پنهنجي پيءُ کي چيو ته بابا پنهنجو گھر وڏو آهي ان مان ۡجه حصو کڻي اتي اسڪول ٺاهيون جيئن ٻار اتي تعليم حاصل ڪن جنهن تي پيءُ چيس پٽ زمين ڀلي اسڪول کي ڏي پر اهو ٺهندو ڪيئن ان لاءِ پيسا کپن احسن چيو ته بابا ان جو بندوبست ڪريان ٿو اهو اسڪول ٺهي ويندو هڪ ڏينهن شام جو هن سڀني ڳوٺ وارن کي دعوت ڏيئي پاڻ وٽ گھرايو جڏهن سڀ ڳوٺ وارا اچي ويا ته هن چيو ته آئون توهان مان آهيان توهان مون مان آهيو هن ڳوٺ جي زمين تي مون جنم ورتو آهي توهان به ورتو آهي مون هن ڳوٺ جي زمين جو ان ۽ پاڻي پيتو آهي توهان به پيتو آهي واپس هن ڳوٺ جي مٽي جي آگوش ۾ وينداسين پاڻ تي هن ڳوٺ جو حق آهي پاڻ سڀ هڪ ٿي وڃون ته ڳوٺ جا مسئلا حل ٿي ويندا ڏسو ماڪوڙيون پاڻ ۾ ڪيئن نه ٻڌي ڪري قطار ٺاهي هلنديون آهن جڏهن ڪا شيءِ ڳري هوندي آهي ته سڀ گڏجي ان کي کڻنديون آهن ۽ ڪامياب وينديون آهن تنهن ڪري اچو ته اسان سڀ گڏجي پنهنجي ڳوٺ جي اسڪول جي عمارت ٺاهيون جيئن اسان جا ٻار آرام سان پڙهي سگھن اسان ڦڙي ڦڙي ڪري گڏ ڪنداسين ته اسان وٽ گھڻو ڪجھه ٿي ويندو ان تي سڀني ها ڪيئي ٿوري وقت ۾ ڪافي پيسو سامان گڏ ٿي ويو ڳوٺ وارن گڏجي اسڪول جي عمارت ٺاهي جيڪا ٻن ڪمرن تي ٺهي ويئي. هاڻي ٻار ان ۾ اندر پڙهڻ لڳا ٻاهر جو ماحول انهن کي تنگ نه ڪري رهيو هو جڏهن ٻار سر سان ڪو بيت پڙهندا هئا ته ان جي گونج سڄي ڳوٺ ۾ هوندي هئي ان گونج تي ڳوٺ وارا باغ بهار پيا ٿيندا هئا ائين ٻڍي جي ڪري هيءُ ڳوٺ ترقي ڪندو ويو اڄ هن ڳوٺ ۾ روڊ اسپتال اسڪول گيس لائيٽ ۽ ٻيون سهولتون آهن ڳوٺ جا ماڻهو هاڻي پڙهيل لکيل آهن ڪافي ماڻهو سٺين نوڪرين تي پهچي ويا آهن ڳوٺ وارن جو چوڻ آهي ته اسان کي ٻڌي ڪرڻ جو سبَ احسن ڏنو جنهن تي اسان عمل ڪيو ۽ ڪامياب ٿياسين اسان جا مسئلا ۽ مشڪلاتون حل ٿي ويون تنهن ڪري اسان کي ٻڌي ڪرڻ گھرجي ٻڌي ۾ طاقت آهي جيئن چوندا آهن ته ٻه ته ٻارهن