شيخ سعدي ؒ
[/b](1189ع، 1291ع)
شيخ سعدي ؒ جو اصل نالو مشرف الدين مصلح، پيءُ جو نالو عبدالله ۽ تخلص سعدي آهي. شيخ مشرف الدين مصلح بن عبدالله شيرازي سعدي ايران جي مشهور شهر شيراز ۾ پيدا ٿيو، شيخ سعديءَ جو استاد علامه ابن الجوزيؒ آهي شيخ سعدي ممتاز فارسي شاعر ۽ صوفي بزرگ هيو.
شيخ سعدي بلند پائي ڪمال جو شاعر آهي. گلستان ۽ بوستان ڪتاب سعديءَ کي بلندين جو مقام ڏياريو.
آخري آرام گاهه شيراز شهر ۾ ٻين صوفين وانگر پنهنجي خانقاهه ۾ ئي دفن ٿيل آهي.
[b]شيخ سعدي ؒ
[/b]
• علم جي بغير انسان الله تعاليٰ کي به نه ٿو سڄاڻي.
• سلام پهريان ڪندا ڪريو ۽ هر هڪ سان شريفاڻو رويو سلوڪ ڪيو.
• مذهب رڳو ماڻهن جي خدمت لاءِ آهي. تسبيح جي داڻن ۾ ۽ نه وري مصلي ۾.
• حسن بغير سينگار جي دل کي موهي وجهي ٿو.
• جيڪو هوش ۾ آهي اهو ڪڏهن تڪبر ناهي ڪندو.
• شينهن بک تي مرڻ پسند ڪندو آهي پر ڪتن جو اوبر ناهي کائيندو.
• خدمت سان خوش قسمتي حاصل ٿيندي آهي.
• جڏهن پيٽ خالي هوندو آهي ته جسم روح بڻجي ويندو آهي ۽ اهو جڏهن ڀريل هوندو آهي ته روح جسم بڻجي ويندو آهي.
• ظالم کان وڌيڪ ڪوبه بدقسمت ماڻهو ناهي. ڇاڪاڻ ته مصيبت جي وقت ان جو ڪوبه مددگار ناهي هوندو.
• جيڪو ماڻهو سٺي وقت ۾ ڀلائي نه ٿو ڪري. اهو ڏکي وقت ۾ ڏک ڏسي ٿو.
• جيڪڏهن ڪم پئسن ۾ ٿي ٿو وڃي ته جان کي خطري ۾ نه وجهو.
• عورتن کان مَشوَرو وٺڻ تباهي آهي.
• جنهن کي ننڍي هوندي ادب نه سيکاريندو وڏي هوندي ان ۾ سٺائي نه ايندي.
• جيڪڏهن توکي ٻين جي تڪليف جو احساس ناهي ته تون ان جي قابل ناهين ته توکي انسان چئجي.
• جيڪو پنهنجن سان وفا نه ٿو ڪري. سياڻن جي ويجهو اهو آهي ته اهو ڪنهنجو به دوست نه ٿيندو.
• عقلمند ماڻهو ايستائين ناهي ڳالهائيندو جيستائين خاموشي نه ٿي وڃي.
• جيڪڏهن روزي عقل سان حاصل ٿئي ها ته دنيا جا بيوقوف بک مري وڃن ها.
• جيڪڏهن ڪوئي توکان عاجزي سان گهري رهيو آهي ته ان کي ڏئي ڇڏ نه ته ڪوئي ظالم توکان زورئي کسي ويندو.
• جيڪو شخص ڪنهن عالم سان بحث ڪري ٿو ۽ ايئن سمجهي ٿو ته ماڻهو ان کي عالم چون، ته سمجهي وڃو اهو جاهل آهي.