اياز ابڙو
محترم مير حاجن مير
چاهت هميشه چانڊوڪيءَ جهڙي ويس ۾ ويڙهيل هوندي آهي! پوءِ چاهي اُها ڇو نه رات جهڙي رولاڪين جي سفر ۾ هُجي!
ائين ئي مير تُنهنجي شاعريءَ ۾ عشق جو احساس اُجرو نظر اچي رهيو آهي! مير تُنهنجي خيالن جي خوبصورتيءَ ۽ منظر نگاري جا عڪس ڪنهن مصور جي پينٽ ٿيل تصوير جيئان چٽا ۽ دلڪش محسوس ٿي رهيا آهن. تنهنجي هن احساسي آئيني ۾ پيار جي پنگهٽ کان وٺي وضوع ٿيل وفا جي ورد جا آلاپ تنبوري جي تارن جي سُرن کان گهٽ نه آهن!
۽ تنهنجي ڏات جي ڏيئي جي هر لاٽ مُنافقت هوائن سان مُهاڏو اٽڪائيندي نظر اچي رهي آهي جنهن مان مُحبت جون ڪئين مشعلون مُرڪندي نظر اچي رهيون آهن. مير تو ته ڌرتيءَ جي درد کي ڀي پنهنجي ساهن ۾ سهڪندي محسوس ڪيو آهي. جنهن جو هر تازو زخم تنهنجي شاعريءَ جي سيني تي چٽو نظر اچي رهيو آهي. آخر ۾ منهنجي پاران تنهنجي لاءِ اها ئي دعا ڌڻيءَ در ته تنهنجي ڏات جو روشن ڏيئو ڪڏهن ڀي لاٽ لڪائڻ جي ڪوشش نه ڪري ۽ تون سڦلتا جو سج ٿي اُڀرندي رهيو. آمين
اياز امر شيخ
سجاول