ناول

ڳالهيون ڳوٺ جون

سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”ڳالهيون ڳوٺ وارن جون“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب ليکڪ ۽ ناول نگار عبدالغني شر جو لکيل ناول آهي.

امداد ڪانهيو لکي ٿو:
”مُحبت، پريم ۽ پريت سان سرشار عبدالغني شر جي اڌمن جو روپ “ڳالهيون ڳوٺ جون” نالي هي ناول سندس انهي نفيس مزاجي جو پرتوو آهي جيڪو اڄ اسان جي اڳيان ڪتابي صورت ۾ موجود آهي. جيڪو پڙهي کن پل لاءِ اسان ڳوٺ جي گهٽين، گسن، پنڌن ۽ پيچرن ۾ ضرور وڃائجي وينداسين جيڪي اسان کان ڏينهنون ڏينهن وسرنديون ئي ته وڃن ٿيون.
اهي ڳوٺ جا رواج، رسمون، طور طريقا، اٿڻ ويهڻ، قرب، پنهنجائپيون، سهپ توڙي ڪروڌ کان ويندي ڳوٺاڻي ماحول جي طرز زندگي، شهر ۾ انيڪ ورهيه رهندڙ اسان ڳوٺاڻن لاءِ تصور جي دنيا ٿيندي پئي وڃي ۽ جنهن کي پنهنجي قلم سان سهيڙي عبدالغني ڄڻ ڪُجهه وسرندڙ محفوظ ڪيو آهي.“
Title Cover of book ڳالهيون ڳوٺ جون

پنهنجي پاران

ڪڏهن به سوچيو نه هو ته مان ايترو ڪجهه لکي سگهندس، جيڪو هڪ ڪتاب جي صورت وٺي سگهندو ۽ ائين ئي لکندو رهيس جيڪو اڳتي هلي هڪ ناول جو روپ وٺي ويو.
هوءَ ئي منهنجي زندگي آهي. هن ئي مون کي سمجهايو هو ته ڪجهه نه هجڻ کان ڪجهه هجڻ بهتر آهي. هن پنهنجائپ ڏني پيار ڏنو. هن سان ئي ڪچهري ڪندي ڪندي اسان ماحول تي ڳالهايو هو. اجڙيل ڳوٺن تي ڳالهايو هو، پيار تي ڳالهايو هو، پنهنجائپ تي ڳالهايو هو ۽ جڏهن مون اڪيلائي ۾ ويهي غور فڪر ڪيو هو ته اسان جي سنڌ جي ڳوٺن جي حالت ڏينهون ڏينهن اجڙي رهي آهي، اڄ ڪي ورلي اوطاقون آباد آهن نه ته اوطاقن تي هاڻي ڪير سڏ به ڏيڻ وارو ڪونهي. اڳي اسان سمجهندا هئاسين ته شهرن ۾ رهندڙ ماڻهن جي زندگي تمام گهڻي مصروف ٿي گذري پر هاڻي اسان جا ڳوٺ جن جا ماڻهو به ڏاڍي مصروف زندگي گذارين ٿا.
نه وري اهي ڳالهيون رهيون آهن. جيڪي ڳوٺن جي حوالي سان ٻڌندا هئاسين ۽ اڄ جي دور ۾ جتي هر ماڻهو پنهنجي ليکي چڱو مڙس آهي. ڪير به ڪنهن جي نٿو ٻڌي جي ڪو ٻڌي ٿو ته ڪري وري به پنهنجي ٿو. اسان جي علائقي ۾ ماضي جا ڪجهه اهڙا املهه ڪردار هئا. جن ڳوٺ جي حوالي سان پنهنجو ڪردار خوب نڀايو. اهي فرد جهان ڇڏي ويا پر پنهنجن ڳوٺن ۾ اهڙيون روايتون رکي ويا جيڪي اڃان به ڪنهن نه ڪنهن ڳوٺ ۾ قائم آهن. مڃون ٿا ته هن جديد دور ۾ جتي چند پل ويهي ڪچهري ڪرڻ جو وقت نٿو ملي اتي اڄ به سنڌ ۾ ڪي اهڙا ڳوٺ آهن جتي ڳوٺ جا چڱا پنهنجي ڳوٺ کي پنهنجي گهر جيئان سنڀالين ٿا.
اسان ٻنهي اهڙا ڳوٺ گهميا جيڪي ماضي ۾ پنهنجو مٽ پاڻ هئا ۽ اڄ اهي آباد آهن پر اها رونق نه رهي آهي.
ائين ڳوٺ گهمندي، گهمندي، منهنجي لکڻ جو موضوع ڳوٺ ٿي ويا. مان انهن ڳوٺن مان هڪ اهڙي ڳوٺ جون ڳالهيون لکيون آهن. جيڪي ڳالهيون اسان وٽ اڄ به ٿينديون رهن ٿيون ۽ جڏهن مان لکندو رهيس ته منهنجي پيارن دوستن محترم غلام ياسين شر صاحب ۽ خان محمد ابو پوٽو کي پڙهائيندو به رهيس، جيڪي به مون کي وک وک تي همٿائيندا رهيا. مان انهن ٻنهي دوستن سان گڏ پنهنجي استاد مُحترم اڪبر ايس مڱريو ۽ حسيب ڪانهيو جو پُڻ ۽ هُن جو بيحد ٿورائتو آهيان جن سڀن مون کي سنڀاليو آهي، سمجهايو آهي، پنهنجائپ ڏني آهي ته پيار به ڏنو آهي.
جيڪڏهن هو مون کي وک وک تي نه سمجهائين ها ته مان هي ناول پورو ڪري نه سگهان ها حالانڪه خان محمد مون کي سدائين ٽوڪيندو هو ته تو لِکيو ۽ اسان پڙهيو، دوست تون ته ڏاڍو سست آهين!!
۽ مون جڏهن هي ناول لکي ورتو ته هُن پيار مان ٿڦڪي ڏيندي چيو دوست اسان اهو ئي پئي چاهيو ته تون لکي وڃين.
مان اهو چاهيندس ته هن ناول کي صرف ناول ڪري نه پڙهيو وڃي پر شهمير جهڙي ڪردار مان اسان کي ڪجهه حاصل ڪرڻ گهرجي خاص ڪري اهڙا نوجوان جن وٽ ڳوٺن جون ذميواريون آهن سي صرف ڪجهه ٽائيم پنهنجي ڳوٺن کي ڏين ته اسان جي ڳوٺن جي حالت ۽ ماحول جيڪو اڪثر بگڙيل ۽ وکريل ملي ٿو ته اهو سڌري سگهي.

[b]عبدالغني شر
[/b]هنگورنو