بيڪ ٽائيٽل : رابيل بلوچ
ليکڪ شايد پنهنجي ڌرتي جا محافظ هوندا آهن. شاعري قومن جي ضمير جو آواز هوندي آهي ۽ ليکڪ ادب جي دنيا جي باغ ۾ ٽڙندڙ گلابن وانگر هوندا آهن جيڪي ڏات جي خوشبوءِ سان احساسن کي مُعطر بڻائيندا آهن ۽ اهڙن ئي ڀلوڙ سريلن ۽ ساڃاهه وند ليکڪن ۾ عبدالغني شر جو نانءَ به هڪ آهي. اسان جي سنڌ جي خوبصورت شهر هنڱورنو ۾ جنم وٺندڙ هي ارڏو ۽ البيلو ليکڪ جنهن “ڳالهيون ڳوٺ جون” جهڙو بهترين ناول لکي هميشه لاءِ تاريخ ۾ پنهنجو نالو رقم ڪري ڇڏيو آهي. هي نوجوان هميشه ڪجهه نه ڪجهه لکندو ته رهي ٿو ۽ هن جي لکڻي ۾ ساگر جهڙي گهرائي آهي، پڙهڻ سان ئي هن جي لکڻين اندر اهڙو گم ٿي وڃجي ٿو جو اصل دنيا جي خبر ئي ناهي پوندي. عبدالغني شر جي قلم جي جيڪا رفتار آهي سا زبردست آهي، شروع ۾ جڏهن هن جي شاعري، ڪهاڻيون ۽ ڪالم منهنجي نظرن مان گذريا ته مان هن کي هڪ عام ۽ شوقيه ليکڪ سمجهي نظرانداز ڪري ڇڏيو هو پر جيئن جيئن مون هن جي لکڻين کي غور ۽ فڪر سان پڙهيو ته هن جي لکڻين ۾ جماليات جا جلوا هئا، جن منهنجن جذبن کي محسوس ڪرايو ته ادب جي آڪاش تي هي به هڪ انمول ستارو آهي، جيڪو ڏات جو ڏيئو بڻجي ٻرندو رهي ٿو، جنهن جي جهرمر روشني ۾ ڪيترائي رنگ جرڪندا رهن ٿا ۽ هو پنهنجي هر رنگ ۾ منفرد ۽ نمايان نظر اچي ٿو، هي هڪ حساس انسان آهي، خوبصورت ناول “ڳالهيون ڳوٺ جون” اسان جي دلين، احساسن ۽ جذبن جو ترجمان آهي، جنهن ۾ امن ڀائيچاري ۽ محبت جو ذڪر ٿيل آهي، مون کي اميد آهي هي ناول سچ جي سج وانگر اڀري ايندو ۽ ادب جي دنيا ۾ وڌيڪ روشني ڪندو ڇو ته عبدالغني شر جيڪو به ڪجهه لکيوآهي اهو ڌرتي، سچ ۽ سونهن تي لکيو آهي ۽ قلم جو پورهيو ڪندڙ ڪڏهن به ناڪام ناهن ٿيندا، انهن جو هر قدم ڪامياب راهه بڻجي ٿو وڃي ۽ ائين عبدالغني شر به آهستي آهستي اڳتي وڌندو رهي ٿو. “سُتي نه سرندياءِ ڪر پچار پرين جي، وهامي ويندياءِ گهڻا هڻندي هٿڙا” هن شايد مرشد لطيف جي هن بيت کي سمجهي ورتو آهي تڏهن ئي پنهنجي منزل طرف سفر شروع ڪيو اٿس. منهنجي دعا آهي ته رب پاڪ هن کي پنهنجي محنت ۾ ڪاميابي عطا ڪري.
[b]رابيل بلوچ
[/b]