لاکا لک سـُـڄن : شاهه عبداللطيف ڀٽائي رح
ڪيئن ماڻيندا سي، چوڏهن چارو ڪڇڙو.
•
جاڳو جاڙيجا، سمان سک مَ سمهــو،
پسيو آن پارا، لاکو ٿو لوڙيون ڪري.
•
ڀڄئان ڀلي پيـــر، وڌو راءَ رڪــاب ۾،
ڪڇ رهندو ڪير، لاکو لوڙائن سين.
•
ڀڄئان ڀلي نڱيو، ڏيئـي پاڳوڙي پيـر،
جسي ۽ جسراج جو، مٿي وانڍين وير،
ڪڇ رهندو ڪير، لاکـو لوڙائو ٿيو.
•
ٽــــاٽـــو ڪـــيـــن پـــلاڻ، ســـدا هــڻـن کرکرا،
لاکـي لـــــوڙائــن جـــا، اهــــڙا ئـــي اهــــڃــــاڻ،
ڏيئي تنگن تاڻ، ڪوڪ ڪاريندا ڪڇڙي.
•
لاکــو لــوڙائــن سـيــن، چـوڏس ٿـو چڙهـي،
وڙهــيـــو وريـــامــن جــا، ڌڻيو ڌڻ هــڻـــي،
پـيـس جـو پـري، سـو واهـر ڪنهـن نه واريــو.
اڏيــو جــو اوڏن، سـو ڍنـگـهـر ڍلــو مَ ٿـــئــي،
جنهن ڀر ويهي ڪن، ليکو لاکي ڄام سيـــن.
•
لاکـــي لــــڄ کنئــي، اســان اوڏڙيــن جــي،
ڪندو ڪانه ٻئي، اڳ وسوڙل آهيون.
•
لاکا لـڄ سنديـاءَ، اوڏ اگـلـي آهــيــان،
پکا سي پرتاءَ، جي اجهي تنهنجي اڏيا.
•
اڏيندي اوڏن، لڏڻ جي ڪانه ڪئي،
لاکـو مـٿــان تــن، اوچــتــو ئــي آئـيــو.
•
لـکـي ۽ لاکـو، ٻـــئـي مـئـا ٻـاجــهـه ٿــي،
قادر لاٿو ڪڇ تــان، اديــــون اولاڪو،
وانـڍيــن ۾ واڪــو، ريــٻــاري رهي ويا.
•
ڇنل ڇڄ هٿن ۾، ڪلهن ڪوڏارا،
پـورهـي خـاطـر پـانـهنجي، اٺين سوارا،
اوڏ بـــه ويـچـــارا، لاکــا! وڃــــن لـڏيو.
•
نـيئي نهاريم نار، تان پــرت پــراڻـــي نــه ٿــئـي،
ويـچـارا سنگهار، ڪنهن سائي جي سانگ ويا.
ڪيڏانهن ويا سنگهار، جي هئا هنين ڀيڻئين،
ڏور ته ڏوريون يار، ٻيلي ٻـنهيـن ڪـــنــڌئين.
•
رڙي ريــٻــارڻ روءِ، واڙي پـــايــو وڇـڙا،
کرا ويڻ کنگهار کـي، چنچل اڀي چوءِ،
واڙي وڇ نه ڪوءِ، لاکو لوڙائن سين.
•
ريـــــٻــــارڻ روئـــي، واڙي وڌا وڇـــڙا،
سمورا سوئي، هڻي هتان ساٿ ويو.
•
ريـٻـارڻ ريـجـهــاءِ، لاکــو لـولاٽين سين،
سائو مان سندياءِ، ٺٺ مٽائي ٺاڪرو.
•
لاکــا لــک سـڄــن، پــر ڦــلاڻيءَ ڦيــر ٻيو،
جنهن ڀر راڻا راڄيا، ڪوٽن ڌڻي ڪنبن،
جنهن جو جاڙيجن، ستي سنڪو نه لهي.
•
جتن جـاڙيجــن ســان، صـلــح ڪــر سـنـگــهــار،
تون وڳ ڇڏين ٿو ويسرا، هوءِ چمڪيا چوڌار،
تـــو جـيـــڏا تــو يــار، لاکــي ڪـئـيــن لــڏائـيـا.
•
ونهين سنگهارن جي، سونهاري سانڄاڻ،
پوءِ ٿـا پين پـاڻ، پـهـــرين پيارين پيــڙا.
اڏي اڏي اوڏ، ڇــــڏي ويــا ڀيڻيون،
ٽـڪـاڻـا ۽ ٽـول، پـيــا آهـيــن پـٽ ۾.
•
ڪڏهن ڳاڙهو گهوٽ، ڪڏهن مڙهه مقام ۾،
سـنــدو واريءَ ڪــوٽ، اڏيــو اڏبـــو ڪيــتــرو.
[b](رسالو شاهه عبداللطيف جو، علامه امداد علي امام علي قاضي،
سنڌي ادبي بورڊ 1986ع)[/b]