لاکا لک ڄمار : غلام محمد خانزئي
لاکا لَـَـکِـــي ڄــام، عالــم تنهنجي آسري،
عاصي عِــصيانــن جــا ســاري آيــا ســام،
ڪامل ڏينهن قيام، پـار لـنـگهائج پـَـکڙا،
(2)
لاکا لک ڄمار، ڪر ڪـو غــور غريب جو،
سـونـهـن ڀـرئـا ســردار، عـالـم تنهنجي آسري،
(3)
لاکـــا لـــکــي لال، ڪــر ڪـو غـور غـريب جو،
انــگ اگـهـــاڙي آهـيـــان، اوڏ اگـــلــي حـــال،
ڪامـل قرب ڪمال، ڪِج ڪي ڪوڏارِن تـي.
(4)
لاکا لکـيءَ لــوڏ، ڪر ڪو غور غريب جو،
پـکــا پـاڙي تــنــهــنــجــي اَڏي ويــٺــــا اوڏ،
ڪوڏارِن جا ڪوڏ، صاحب تنهنجي آسري.
(5)
اوڏ اگـــلي آهـيــان، ڪوجــهي ڪـاري روءِ،
مــون ۾ مـٽــيءَ بوءِ ڏوري ڏاڏاڻـــن جــي.
(6)
اوڏ اڏوهــي آهـيــان، مـٽــيءَ ڀرئــي منهن،
ســـوڳــنــڌُ آهــي ســنــهن، لائق لاڏاڻن جي.
(7)
لاکـــــا تـــوتــي لـــڄ، هـن اگـــلي اوڏ جـــي،
منهنجو عيبــن ڪڄ، تون سر آهين سڌرو.
(8)
لاکا تنهنجي لڳ، ڪڙيون ڪوڏارن جـون،
اوڏ اگـــلا اڳ، تــوکـي پــرتـا پــڳ ڌڻـــي.
(9)
لاکــا لـــڄ رکــيــج، انــگ اگــهـاڙي آهيان،
پــــارس پانــــد پــنــاه جــو اوڏڻ اوڏو ڏيــج،
مــيــرا مـلــهــائــيـج، ڍڪـي ڍول ڍلائـيون.
(10)
نه مون حال نه قـال، نه مون صورت سڦري،
نه مون عمل مال، نه مون نـيـت نِـــمُـــرِي،
(11)
لاکا تــو وٽ لک، صاحــب حــسن واريون،
ڏســـي ســي ڏاتـاريــون، لـڄــي لـڳــي اک،
ٿينديون تان نه سرڳ، راڻين روءِ رڪاليـون.
(12)
اوڏڻ اوڏي ويهـه، ڇــڏي مــٽــيءَ مــامــرو،
لاکــي جــي لاکـاٽ ۾، پــٽــون پائي پيهه،
اتي تنهنجي ڏيهـه، هـت نه جـوڙج نجهرو.
(13)
اوڏڻ اوڏي وڃ، ڇـــڏي پکـا پـَــٿـِـــيـــــون،
محبت پائـي مـــن ۾ مـيـري مـنــت مـــڃ،
ڀـــول سـڀــئــي ڀـــڃ، لاکي جي لاکاٽ ۾.
(14)
اوڏڻ اوڏي آءُ، ڇَــڏي پـکــا پَــٿـِـــيـــــون،
لاکو تنهنجي لاءِ، جايون جوڙي جيءُ ۾.
(15)
اوڏڻ اوڏي اچ، ڇَـڏي پــکــا پــٿــيـــون،
مــن ۾ ٻــاري مـــچ، ٿي سهاڳڻ سک جي.
(16)
پکـا پــاڙان پــٽ، جــي تــــو اڏيـــا ڏور ٿــــي،
ڏورا ڏوراهــيــنءَ جــا ڏيــئــي لــتــون لــــٽ،
ڌوئي ڇـڏ وجــود مــان، مـٽـي مــلـي ڇــٽ،
منجهان محبـت مـَــٽ، عـادت اَٻــالپ جي.
(17)
گـــڏهَ گــڏي ڇــڏ، ڀــيــري ڀــڃ ڪـَـــجــاوڙا،
رکـــي لاکــو مــن ۾، مـــور مَ مــٽــي لــــڏ،
تــه تــنـهـنجو ٿئي هڏ، صاحب سخاوت جو.
(18)
مٽي جن جي من ۾، سي لاکو ڪين پڇن،
راتــو ڏينهن لڇن، ڪوجهو ڪجاون سين.
(19)
ڪـــنـي مـَــٽـي مــن ۾، ڪــنـي لاکـو ڄام،
ڪني راحت روح ۾، ڪــني ڪـاڻ قـيـام،
ڪــني نـانـگـو نام، ڪــني ستر سونهن جو.
(20)
مـٽــي مــــور مَ مــل، رکــي لاکــو مـــن ۾،
ٿي سهاڳڻ سک جي، ڏيـئي جيءَ کي حـّل،
هـتـان هاڻــي هــل، ڇـــڏي پــکــا پٿيـــون.
(21)
اوڏا وِهـــو اوڏ، اَڏي پــنــهــنــجــا پـــکــــڙا،
پائي پٽولا پٽ جـا، لاهــي ڇـــڏيــو گـــوڏ،
لـــڏو لاکــي لـــوڏ، رَمــي راجــائـــن ســيــن.
(22)
اوڏا اوڏ وِهــــــو، اڏي پــنــهــنــجــا پـــکـــڙا،
اهڙو سنگ سِـهو، ڪونه ڏسندئو ڪـو ٻيو.
[b](رسالو غلام محمد خانزئي جو، ڊاڪٽر نبي بخش خان بلوچ،
شاهه عبداللطيف ڀٽ شاهه ثقافتي مرڪز 1985ع)
[/b]