سانگئڙن جي سامَ
ڳلو ظالم راڳ جو، پڪڙيندا ڪهرام،
ماريندءِ ماتام، اچي آمِر عيش ۾.
*
ڏاڍ نيٺ ڏري، جيڪو ڏري ڏيهه کي،
جهڙي آپ ڪري، اهڙي ٿئي اُن سان.
*
ظالم باهه ڀري، ذري ذري ظلم ۾،
تنهن کان ڇڏيون ڏاڍ کي، تئيءَ منجھه تَري،
وري ڪين وري، ڏاڍو منهنجي ڏيهه ڏي.
*
سنگھارن جي سامَ، مرڻي ناهي سومرا،
ازل ابد کان اڳي، ماروئڙن جي مام،
آمر ليکي ٿي چڪو، اتي اختتام،
نناوان ناڪامَ، اڃا عامَ گھڻا اڳي.
*
خوش ٿيو خان خري، ڪري ڪرنگھر، ڪوپري،
نه ڪا دل وٺي سگھيو، نه ڪا دل جي ديد،
پِنڊو پُورِ پليد، توکان پريت نه پوربي.
*