شاعري

ماندي ٿي نه مارئي

شاهه لطيف جي سورمي مارويءَ جي حب الوطني بابت هن شاعريءَ جي ڪتاب جو تخليقڪار ناميارو شاعر استاد بخاري آهي.
”ماندي ٿي نه مارئي“ جي سڄي شاعري حب الوطنيءَ تي ٻڌل آهي، استادُ بخاري، شاھ عبداللطيف ڀٽائيءَ کان پوءِ اهو واحد شاعر آهي، جنهن مارئيءَ کي ڳايو آهي ۽ مارئيءَ کي مانَ ڏيندي هن جي نازڪ احساسن ۽ جذبن کي سمجھندي عورت جي ڪردار کي پنهنجي شاعريءَ جو محور بڻايو آهي. محترم استاد مارئيءَ جي اُمنگن جي صحيح تصوير چٽي آهي. ڪتاب ۾ مارئيءَ جو درد آهي، سوز آهي، وڇوڙي جا ورلاپ آهن جدائي جا گھاءَ آهن. اندر ۾ اباڻن جي اڪير، مَن ۾ مارن جي محبت اٿس.
Title Cover of book ماندي ٿي نه مارئي

بيت

ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ايڏا ڏُکَ،
سُک پکڙندا راڄ ۾، مڙڪي پوندا مُک،
ڏکن منجھان سک، سِگھي ملندءِ سورمي.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ڏُڪر، ڏول،
ڇڇڪي مينگھه ڇرون ڪندا، ٽهڪي پوندا ٽو،
رُتون رنگ رتول، موٽيون ڄاڻ ملير تي.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ڏَر مَ ڏَمر،
مري ويندا مامرا، مارُو ڀانءِ امر،
در در دهل ڌَمر، گھر گھر قومي_ڪاڄ ٿيا.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي وڏا ڏولَ،
ٻهڪن ٻهران ڪنگرا، ٻانھيُن ۾ ٻڙڌول،
ڊڪي پهتا ڍول، ڀيلا هول ڀڳا وڃن.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏڪڻ لڳا ڏَنجَ،
روئن بيٺا رنج، خوشيون، کاوج کلڻ لڳا.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي قلعا ڏگھهَ،
ڏُکي توسان گڏ آ، ساري ٿر جي سگھه،
لوهن منجھان لنگھه، ڪندا ڪٽڪ لوڪ جا.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ڏوڻا ڏنڊ،
آمِر کان مارُو گھڻا ارڏا، اڻنگ، اهنڊ،
جوٽيا جوڌن جنڊ، پينهين ڏاڍ پِٿون ڪندا.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي هي ڏهڪاءُ،
پِسجِي پاپ مڻين چڪا، باقي پِڻڪي پاءُ،
سارو ديس دٻاءُ، هيڻو هانءُ همير جو.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ڏک ڏچا،
پڪا پٿر پر اٿئي، ڪائي کان به ڪچا،
هي جي اڄ هچا، سُڀان سڀ سچيون ڪندا.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ڏوٿين ڏَڪَ ،
ڏرڻي ڏڪڻي ناهه هي، جھجھڙ آهه جھَنڪ،
ڏيل ڏڪي، ڌرتي ڌڏي، لُڏن لوڙها لڪ،
پائر، کائڙ پڪ، سڀان سوڀ ملير جي.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ڏاڍَ ڏَيا،
مارِي، مُنڌ ڳڻيو ڏرين، مارُو تو نه ميا ،
ويندي، ايندي وقت کي، پڻ ڪي پئندا پيا؟
ويا وهم ويا، آيا اَهم اُها اِجھي.!

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ڏکا، ڏَر،
ڏاڍن جا ڏونگر اجھي، ڀُري ٿيا ڀوڀر،
لوڪاڻا لشڪر، ڪوٽن تي ڪڙڪي پيا.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ملهبو مُهراڻو،
ڄمندو ڄرڪيل رات مان، سجھندو سڀاڻو،
هوا هاواڻو، آندو آجي دور جو.

*
ماندي ٿي نه ماروي، خوف اِجھو کاڻو،
اِجھو اوندهه پيٽ مان، سورج ساماڻو،
ٽهڪي ٿو ٽاڻو، پراڻي پِٽڪي منجھان.

*
ماندي ٿي نه ماروي، سعيو ڪج سياڻو،
سوڍا سنڌ سجاڳ جا، گھائيندا گھاڻو،
سچ نه ٿئي ساڻو، سج نه مرجھي سوجھرو.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي پيڙ پٿر،
پٿر کي پيهيون وڃن، بيشن وير بشر،
اُدَم رک اٽر، اڻ ٿيڻي ٿيڻي اٿئي.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي لوڙها _ ڳڙهه،
جوڌا انڌ جي جَڙ، ڌوڏي پَٽ پڌرا ڪندا.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي اَنڌ_اڏا،
ڀِتيون، ڇِتيون جُڌَ ۾، اوٿر منجھه تڏا،
ڏونگر ڏاڍ وڏا، ڪَپَهه ڏينهن قيام جي،

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي ڪوٽ، قلعا،
ٺهڻ، ڊهڻ دور جا، چالو سلسلا،
ايندا زلزلا، ڌڌڙ ٿيندا دٻدٻا.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي لوها ڪوٽ،
آمِر هڪ اڻموٽ پر، مارُو سڀ اڻموٽ،
چوٽن مٿان چوٽ، جبل کي جھوريو وجھي.

*
ماندي ٿي نه ماروي، ڏسي سمنڊ سُورُ،
ساگر کي به ڪنڌي آ، ڌرتي ناهي دور،
هي موقعو مجبور، باقي اڳتي آجپو.

*
سپنا سهاڻا، ڪامڻ ڏٺا ڪوٽ ۾،
قلعا ڊهندا ڪُوڙ جا، بنبا بهانا،
ظالم کان مظلوم ٿيا، زيرا زمانا،
وسندا ويرانا، آجا ٿيندا آجڪا .

*