مارُو روز منجن وو، مون ڏي کوڙ ميارون
مارُو روز منجن وو، مون ڏي کوڙ ميارون،
اک ۾ ڪک نه ڪوٺيو طعنا،
تن ۾ کير کپن وو، مون ڏي کوڙ ميارون.
جھيڙو جھرڪيءَ باز بکئي جو،
”چين چين“ منجھه چنبن وو، مون ڏي کوڙ ميارون.
ڪُوڪان ڪنگرا، ڪتيون ڇرڪن،
ٻاهر ڪين ٻڌن وو، مون ڏي کوڙ ميارون.
ماريان پاڻ، مِلان ڪيئن مارُو،
جيئان، مانَ مِلن وو، مون ڏي کوڙ ميارون.
مڇرن راڄ، وڄون ٿي ڪڙڪن،
مَن ٿي مِينهن وسن وو، مون ڏي کوڙ ميارون.
هي جي ڪوٽ نسورا کوٽا،
پورا ٿين ڀڄڻ وو، مون ڏي کوڙ ميارون.
پهتس پاري پريت ”بخاري“،
سالم ساڻ ستن وو، مون ڏي کوڙ ميارون.
*