دل جا ھوندي ھُئي مرڪڻي ٽھڪڻي،
سا اچانڪ ٿي پئي آ صفا سڏڪڻي.
ڏينھن سارو اداسي جي پاڇي ۾ آ،
ھونءَ ته ھوندي ھُئي ھر گھڙي ٻھڪڻي.
دل تي ماحول جو ڪو اثر آ ٿيو،
ھي تڏھن ٿي پئي آ رڳو روئڻي.
دل سودائي ٿي پئي آ ڪجي ڇا ڪجي،
مون کي ھن جي رھي ٿي ڳڻتي گھڻي.
مون کي ”مانجھي“ منجھائي وڌو آ چري،
ڪونه پايان ٿو سُرمو نه ڏيان ٿو ڦڻي.