15
ڪونج!
تنهنجي بابا جي وڇوڙي مونکي به اڌو اڌ ڪري ڇڏيو آهي. آئون سندس ڏاڍو ويجهو دوست هيس. هو تنهنجون ڳالهيون پهرن جا پهر مونسان ڪندو هو. ان ڪري ئي ته مون کي توسان پيار ٿيو هو. تون اسان ٻنهي جو آئيڊيل هئين. خبر اٿئي مونکي تنهنجي بابا تنهنجي پارت ڪئي هئي. پر آئون اها پارت نڀائڻ جي لائق ناهيان. اهو انڪري به ته منهنجو تعلق توهانجي گهر سان رڳو تنهنجي بابا جي ڪري هو. تنهنجي امان ۽ ان جي گهر وارن سان اسان جو پراڻو تڪرار آهي. ان تڪرار ۾ به تنهنجي بابا جي ڪري گهٽتائي آئي هئي. سان شايد هاڻي وري اها باھ ڀڙڪو کائيندي. تون پنهنجي بابا جي ڏٺل سپني کي سچ ڪجانءِ.
هڪ ٻي ڳالهه ته آئون توسان بيپناھ پيار ڪيان ٿو. اهو پيار شايد تنهنجي بابا جي پيار کان مختلف هجي. پر اهو پيار ضرور هوندو.
تنهنجو پنهنجو...
خط جي متن مونکي ڏڪائي ڇڏيو هو. مونکي ياد آيو. بابا هڪ دفعو انڪل جي سامهون منهنجي پيشاني تي چمي ڏني هئي. مون ڏيڍي اک سان ڏٺو هو انڪل منهنجي چپن کي گهوري رهيو هو.
آئون بلڪل ڀورا ڀورا ٿي چڪي هيس. پر ڪتابن ۾ پاڻ کي سهيڙڻ جي ڪوشش ڪري رهي هيس. ڪجهه ڪتاب پڙهيا. ڪجهه لکڻ لاءِ سوچيو. منهنجي پڙهائي بلڪل ختم ٿي وئي ڪاليج کان پڙهائي ختم ڪري مونکي يونيورسٽي وڃڻو هو. پر بابا جي وڇوڙي مونکي ٽوڙي ڇڏيو هو. توڙي جو امان به گهڻو سنجيده ٿي وئي هئي ۽ ننڍي ڀاءَ جي داخلا وقت مونکان پڇيو هيائين ته جي پڙهڻ چاهين ته ڀلي پڙه. پر آئون نه پرهي سگهيس.
مون اکيون بند ڪري بابا ۽ انڪل جي پيار جي وچ ۾ موجود وٿي تي پئي سوچيو ته لائونج ۾ رکيل ٽي وي تي پنهنجي ڳوٺ جو نالو ٻڌي اٿي آيس. ٽي وي تي هڪ چرين جي حوالي سان ڊاڪيومينٽري هلي رهي هئي. وڌيل وارن ميرن ڪپڙن ۾ ملبوس ڀڀوت شخص ٽي وي اسڪرين تي آيو. هڪ ٻيو جهٽڪو مونکي لڳو. رپورٽر چئي رهيو هو،
“هيءَ شخص تمام گهڻو پڙهيل لکيل آهي ڊبل ايم اي کانسواء ٻيا به ڪورس ڪيل اٿس. ڪنهن صدمي سبب ذهني توازن وڃائي ويٺو آهي. روز ڳوٺ جي چوسول وٽ اچي ڊگهي تقرير ڪندو آهي. سندس تقريرون چريائپ باوجود وڏيون فهم واريون هونديون آه....”
اهو چريو ڪو ٻيو نه بلڪه مونکي ڪونج سڏيندڙ انڪل ئي هو. سندس ويڪرو سينو جيڪو مونکي ڪارونجهر وانگر ويڪرو لڳندو هو اهو سنڌوءِ وانگر سوڙهو ٿي چڪو هو. مون پاڻ کي بابا جي وڇوڙي کانپوءِ جنهن سيني ۾ پاڻ لڪائڻ چاهيو هو. اهو اڄ نه رهيو هو...
*****