اسحاق مڱريو ۽ سنڌي صحافت جو دور: الھبچايو راھوڪڙو
تڏهن ئي ھڪ تقرير دوران سياسي اديب عبدالواحد آريسر چيو هو تہ ”ھن وقت جيترو ننڍي شھر جو صحافي بھادر آهي ايترا بھادر اڳ پرڳڻن جا مھاراجا بہ نہ ھئا. “
سنڌ جي قلم جي جرئت جڏهن بيوروڪريسي ۽ ڀوتارن جي ديرن جون ٿوڻيون لوڏي ڇڏيون تہ ھنن بہ صحافت ۾ سيڙپ ڪرڻ شروع ڪئي. جنھن ڪري اڄ جيڪي عطائي ڊاڪٽر ۽ ڀوتارن جي واٺن جي کيپ سنڌي صحافت ۾ شامل ٿي وئي آهي، انھن ٻگهہ بڻجي صحافت جي ڪينجهر کي نہ رڳو ڪِنو ڪيو آهي، پر ھنن کي تہ خبر جي خبر ناهي. ھي پرائي لکيل خبر تي نالو لکي چينلن ڏانھن واٽسپ ڪن ٿا ۽ وزيرن جي پريس ڪانفرنس ۾ ڪاٽن پائي چمچاگيريءَ جو ڪردار ادا ڪن ٿا. ھنن کي ڪھڙي خبر تہ ماحول ڇا آهي، مانڊاڻ ڇا آهي، وڻ ڇا آهن ولھار ڇا آهي، حر ڇا ھئا، سانگهڙ ڇا آھي، ان سانگهڙ جي نيري گگن تي وھائو تاري جھڙي مکي ڍنڍ ڇا آھي؟ ھنن کي اسٽوريءَ جي مائنر ۽ ميجر اشوز جي خبر ناهي. ھنن کي ڪھڙي خبر تہ نثار کوکر جي ڪالم ڪھاڻي ’سياست جي ڊسٽ بن ڇوڪري‘ جو پسمنظر ڇا آهي؟
اسحاق مڱريا تون رڳو نہ ويو آھين، پر سنڌ کان ھڪڙو ھڪڙو ٿي ھاڻي بي داغ صحافت جو دور موڪلائي رھيو آهي.
(سوشل ميڊيا تان کنيل)