مسواڙ تي پئسا ڏيڻ
هونءَ ظاهري طرح لڳي ٿو ته هڪ سئو ڊالر تي هڪ ڊالر ڪجھه به نه آهي اهي گاڏي تي هڪ سئو ڊالرن جو ميوو يا ڀاڄي وڪڻڻ وارو پنهني مور سان گڏ ويهارو کن ڊالر فائدو به ڪڍيو وٺي ۽ ان مان هڪ ڊالر سيٺ کي ڏيندي کيس ڪو ڏک نٿو ٿئي، پر ان سيٺ کي هڪ سئو ڊالرن تي روزانو هڪ ڊالر ملي وڃڻ وڏو فائدو آهي. ڇو جو روزانو سئو ڊالر ڏيڻ تي مهيني ۾ هن کي ٽيهه ڊالر مليو وڃن ۽ سال ۾ 365 ڊالر جيڪو تمام وڏو فائدو، ڪميشن يا وياج (جيڪو سمجھو) ٿئي ٿو. گھڻي کان گھڻو فائدو (يا وياج) ڏيڻ واريون بئنڪون به سال ۾ هڪ سئو ڊالرن تي ڏهن کان پندرهن ڊالرن تائين ڏين ٿيون پر هن ريت هڪ سئو ڊالرن تي 365 ڊالر مليو وڃن. وڏي ڳالهه ته بئنڪ ۾ ته اهي پندرهن کن ڊالر به تڏهن ملن ٿا جڏهن پوري سال لاءِ توهان سؤ ڊالر هنن حوالي ڪري ڇڏيو ۽ هتي روزانو توهان جا پئسا توهان کي واپس پوٽي ملن ٿا. هڪ چيني سيٺ ٻڌايو ته ان ۾ فقط اهو خطرو آهي ته ڪو توهان جا پئسا نه کائي وڃي. “سو اسان اوڌر تي پئسا ان کي ئي ڏيندا آهيون جنهن جي ڪو گئرنٽي ڏئي ٿو. بهرحال ڪڏهن ڪڏهن ڪو دوکو به ڏئي وڃي ٿو پر ان سان ڪو خاص فرق نٿو پوي جو فائدي جو حصو ايڏو وڏو آهي جو ڪڏهن سال اڌ ۾ هڪ سئو ڊالر جو هلي وڃڻ ڪا وڏي ڳالهه ناهي. هونءَ به ويهه پنجويهه گراهڪن مان هڪ اڌ چور به نڪري سگھي ٿو. پر پوليس ۾ شڪايت ڪرڻ تي هو ورلي ڪو بچي سگھي ٿو. ڇو جو ملائيشيا ۾ پڻ ڪيترن يورپي ملڪن وانگر، هر هڪ ماڻهوءَ جي شناخت جو نمبر آهي ۽ هر هڪ جي پوسٽل ائڊريس آهي، ان ڪري هن کي ڳولڻ ڏکيو ڪم ناهي.“ ايتري قدر جو ملائيشيا ۾ ڪار خريد ڪري رجسٽر ڪرائڻ جو ڪاغذ، توڙي ڊرائيونگ جو امتحان پاس ڪرڻ تي ڊرائيونگ لائسنس مالڪ کي هٿ ۾ ڏيڻ بدران، هن جي شناختي ڪارڊ ۾ لکيل پوسٽل ائڊريس تي موڪليو وڃي ٿو، جيئن پڪ ٿئي ته هو واقعي ان ائڊريس تي رهي ٿو ۽ حادثي ڪرڻ جي حالت ۾ هن کي اتان سوگهو ڪري سگهجي.