اڃا اڻ پلي دل ، صنم کي ، سڏي پئي.
نئين ڏينهن تي ،نئين ستم کي ، سڏي پئي.
***
اها زندگيءَ جي ، روايت رهي آ .
گلابن جي موسم ۾ غم کي ، سڏي پئي.
***
اکين جي اڏي تي ، اچي آس گھايل.
اڃا تيز گهري زخم کي ، سڏي پئي.
***
انهيءَ دل چريءَ جي ، اها دل لڳي جو.
هو قاتل کان نظر ِڪرم کي ، سڏي پئي.
***
ٽُٽي اعتمادن جي ، پئي آرسي پر.
ڀڄي ڀور ٿي ويل ڀرم کي ، سڏي پئي.
***
اها ”سيال“ ڪوئل ڪري ڪُوڪ ، شايد.
صُبح ساڻ رنج و الم کي ، سڏي پئي.