ڪو اڃا ڀي اسان کي سنڀاري پيو ، ان جي آلين اکين جي ڪهاڻين چيو
دل مٿان درد جي دز وئي آ چڙهي ، من مندرجي صحن جي ڪهاڻين چيو
*****
ديد انجي به شايد جھڪي ٿي وئي ۽ هٿن مان به طاقت ڇڏائي وئي
ڪابه ترتيب لفظن ۾ ناهي رهي ، هُنجي تازن خطن جي ڪهاڻين چيو
*****
شخص هڪ ڇا ويو آ شهر کي ڇڏي ساري ويڙهي ۾ ٿي سڃ واڪا ڪري
سال ٿيا هن جي پيرن جي آهٽ ٻڌي ، پنهنجي گھر۽ گھٽين جي ڪهاڻين چيو
*****
ڪو شڪاري جڏهن تير تاڻڻ لڳو يا پري کان پئي باز تي ڪا نظر
ساهه پيارو گھڻو ، زندگي آ مٺي ، وڻ تان اڏريل پکين جي ڪهاڻين چيو
*****
گل نه ڪوئي ٽڙيو ۽ نه گونچ ئي ڦٽا ، پن به پيلاڻ مائل ٿي ڇڻندا رهيا
شل نه مالهي رسي شل بهارون هجن ڪنهن ته اجڙيل چمن جي ڪهاڻين چيو
*****
دل ۾ دردن جي شدت جو ڪاٿو ڪرڻ ، سج اڳيان آرسي جي برابر اٿئي
آهه ۾ باهه ، جا تيز شعلا ڀريل ، خشڪ ٿي ويل چپن جي ڪهاڻين چيو
*****
بُک ۽ ڏک ، جيون کي جھوري وڌو ، ڏينهن جوڀن سندا ڏنگ مارڻ لڳا
ڪنهن مسافرنه ڪئي ڇانوري جي طلب ، چيِڙ ٿي ويل چڳن جي ڪهاڻين چيو
*****
چاهه جي راهه ۾ چين هوندو نه آ ،”سيال“ هر حال ۾ درد لِک ديس جا
ڏات توکي ملي ، بي سبب ڪونه آ ، ڏيهه تنهنجي ڏکن جي ڪهاڻين چيو