ها جڏهن کان ڌار ٿيا سين ، پاڻ ٻئي
تڙپندا ، لڇندا ، رهيا سين ، پاڻ ٻئي
*****
زندگي ، تنها ، گذاريسين سڄي
پر ڪٿي تنها مليا سين ، پاڻ ٻئي
*****
ڪوزمين پيرن جي هيٺان ويوڪڍي
ٿورڙو ، گڏجي هلياسين ، پاڻ ٻئي
*****
دل جو تحفو ، درد جي نالي ڪري
دار ڏي ، وڌندا وياسين ، پاڻ ٻئي
*****
پيار ٻوليو ، ٿر جي ٻاٻيهي جيان
مينهن وانگرپئي وسياسين ،پاڻ ٻئي
*****
ريت ۽ رسمن جي ڪاري ڪوٽ ۾
بي خطا باندي بڻياسين ، پاڻ ٻئي
*****
مرڪ ۽ ڪجھه لڙڪ جيون کان مليا
ڪجھه رُناسين ڪجهه کِلياسين ، پاڻ ٻئي
*****
گھاءُ ورتا سين ، گلن بدلي ”حيات“
”سيال“ ڪي سادا هياسين ، پاڻ ٻئي