پوءِ ڍايا
”لڳي ٿو، ته تون اڃا سماجي آدرشن ۽ اصولن تحت پاڻ کي تنگدست رکيون ٿو اچين؟“
ٻي پهرين جي زرق برق ڪپڙن کي گهوريندي وراڻيو:
”لڳي ٿو ته تون بي اصولي ۽ منافقي جي تحت پاڻ کي خوشحال رکيون ٿو اچين.“
پهرين چيس، ”ڪجهه به سهي، پر تون اِهو ته مڃيندين، ته مان غربت جي لعنت کي پاڻ تان لاٿو آهي.“
ٻي مڃيندي چيو، ”بيشڪ“
پهرين پڇيس، ”ته پوءِ تون پاڻ تان اِن لعنت کي لاهڻ جي جدوجهد ڇو نه ٿو ڪرين؟“
ٻي وراڻيس، ”تو جهڙا پوءِ ڍايا لاهڻ ڏين ته لاهيان نه!؟“
*