جَرڪِي سارو ديس پيو آ
ڌرتيءَ سائو ويس ڍَڪيو آ!
هر ماڻھو اڄ ٻَھڪي ٿو پيو،
چيھن جيئن ڏِس چھڪي ٿو پيو-
فصل بہ ٿيندا هيل سُٺا ڏِس،
ٿر بر جو هِن مينھن وُٺا ڏِس-
ڌرتيءَ اُڃَ اُجهائي آهي،
هارين ۾ سَرهائي آهي-
هر ڪنھن طرف اُجالا آهن،
ماڻھوءَ مُکَ جمالا آهن-
گُلڙن جي گُلزاري آهي،
جڳمڳ ڏِس چوڌاري آهي-
سوڪھڙي جا ڏينھن ويا ڙي،
مارو سڀ خوشحال ٿيا ڙي،
مالڪ سائين عرض اگهايا،
مُلڪ سڄي ۾ مينھن وسايا.