ناني
ڏاڍو دل سان چاهيندي آ.
روز ٻُڌائي ٿي آکاڻيون،
هِتان هُتان جون کوڙ ڪھاڻيون.
جڏهن بہ ڪيڏهن ويندي آهي،
خرچي کوڙ تہ ڏيندي آهي.
منھنجو ڏاڍو خيال رکي ٿي،
هردم سار سنڀال لھي ٿي.
هِن جون ڳالھيون حڪمت واريون،
هِن جون سوچون شفقت واريون.
ڏاهپ جا ٿي درس پڙهائي،
ناني رب جي رحمت آهي.
لوڪ ٿو ڄاڻي هِن حڪمت کي:
گهر ۾، ”وڏڙن سان برڪت“ کي.
ناني ساري گهر جي سوُنھن،
’وفا‘ سڀن جي وندر ورونھن.