امڙ
ڪيڏي آهين ٻاجهاري!
تنھنجي هستي ڇانوَ مثل،
تُنھنجو ثاني ڪو مشڪل!
تنھنجي پيرن هيٺ جنت،
تو تي رب جي آ رحمت.
تو ئي مون کي پاليو آ،
مون کي تو ئي سنڀاليو آ.
تنھنجا ٿورا ڳائيندس،
ور ور ڏئي ورجائيندس.
توسان رونق گهر ۾ آ،
تنھنجي سِڪَ اندر ۾ آ.
ٻاتي ٻوليءَ ۾ لولي،
آڇي مون کي تو جهولي.
تنھنجي شفقت لاثاني،
تنھنجي محبت لافاني.
پل پل مون کي دعائون ڏين،
مون لئہ هر ڪنھن ويل لُڇين.
تنھنجا هن احسانَ هزارَ،
مون کي ارپيئي پنھنجا پيارَ.
تنھنجا دُکڙا لاهيندس،
تنھنجي ٿڃ ملھائيندس.