امان!
پڙهڻ ٿي هوءَ چاهي رڪاوٽ نہ ٿيو!
نہ پُٽَ وڌ آهن، نہ گهٽ ڌيئون آهن،
ٻنھيءَ کي برابر ڀلا حق ڇو ناهن؟
ٻنھيءَ ساڻ ورتاءُ ساڳيو ڪيو!
امان! ڀيڻ کي پڻ اجازت ڏيو!
اگر پُٽ گهرڙن جو سينگار آهن،
تہ نياڻيون بہ نيڻن سندو ٺار آهن،
رُڳو فرق سوچن ۾ آهي پيو!
امان! ڀيڻ کي پڻ اجازت ڏيو!
جي نياڻي پڙهي پئي ڀلو گهر جو ٿيندو،
سُگهڙ سياڻي نياڻيءَ کي سڀڪو سڏيندو،
مڃو اڄ امڙ هيءُ ’وفا‘ جو چيو!
امان! ڀيڻ کي پڻ اجازت ڏيو!