شاعري

صداءِ غم عرف آوازِ دل

ڪتاب ”صداءِ غم عرف آوازِ دل“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب مرحوم مير غلام اڪبر ”مشتاق“ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي.
قمر الدين سهتو لکي ٿو:
”اسانجو مرحوم دوست ميراڻو ٻار ٿي ڪري ۽ ڦوھ جواني ھوندي به ڦونڊ ۽ وڏائي ڪانه رکندو ھيو- ھو نھايت بردبار ۽ حليم طبيعت جو مالڪ ھيو. سندس طبيعت ھن چوڻيءَ جي مصداق ھئي ته ” ماڻھو سڀ نه سھڻا، پکي سڀ نه ھنج- ڪنھن ڪنھن ماڻھوءَ منجھ، اچي بوءِ بھار جي “ ان چوڻ ۾ وڌاءُ ڪونھي ته اسان جو مرحوم دوست اُھو انسان ھيو جنھن جي خوشبوءِ ھن وقت به اسانجي دماغ کي معطر ڪري ٿي. اسانجي دوست شادي ته ڪانه ڪئي پر اھڙي لائق اولاد يا ورثو (زير نظر مجموعو) ڇڏي ويو آھي جنھن مان نه صرف دوست پر ٻيا احباب به مستفيض ٿي سگھن ٿا.“
Title Cover of book صداءِ غم عرف آوازِ دل

مسدس شڪوه و جواب شڪوه

1
گھڻو چرخه- ڪھن تو ڀي، اسان کي پي ستايو آ
ڪري مفلس تو دنيا ۾، اسان کي پي نپايو آ
ٽِڪِي ۽ انگ جي خاطر، پي تو در در رلايو آ
اسان جي تو مٿان، حُڪم فرنگي پي ھلايو آ
ستم پنھنجي جي جي، اڄ بارش اسان تي ئي وسائين ٿو
الائي شمع ڇو اسلام جي، اڄ تون وِسائين ٿو
2
خدايا! ڇو کڻي تو ڀي، پنھنجو مُنھڙو مَٽايو آ
ڪري باطل کي اڄ ظاھر، تو حَق کي ڇو ڇپايو آ
حجازي قوم کي ھِتڙي، تو ڇو بي گھر بنايو آ
وڃي اغيار جو گھر تو، الائي ڇو وَسايو آ
ذرا محبوب پنھنجي جي، تو اُمت تي نظر ڪا ڪر
ذرا اسلام جي موجود، ذلت تي نظر ڪا ڪر.

3
ڪيون ٿا دال مانيءَ تي، اسان ھِتڙي گذر پنھنجو
اڏي ھڪ جھوپڙي جھنگ ۾، بنايون ٿا سو گھر پنھنجو
ڪمائي غير جي در تي، وَھايون ٿا پگھر پنھنجو
وڃي سورن ۾ گذري ٿو، سدا شام و سحر پنھنجو
ڪرائين غير کي ٿو، سير اڄ تون ڀي جھازن ۾
مگر آھي سفر پنھنجو، سدائين ٿرڊ گاڏن ۾
4
تنھنجي ھن نُور مخفي جو، ٿي نعرو ھِت ھڻايو ڪنھن
تنھنجي قرآن کي ھتڙي، ٿي ڇاتي سان لڳايو ڪنھن
تنھنجي نالي جي ڪاڻ ھتڙي ٿي، پنھنجو سِر ڪپايو ڪنھن
وجود- بت پرستي پڻ، دنيا مان آ مٽايو ڪنھن
اسان جي خون جي اڄ تڪ به منزل گاھ شاھد آ
اسان جو يا خدا اڄ ڀي، ته نصب العين واحد آ