شاعري

صداءِ غم عرف آوازِ دل

ڪتاب ”صداءِ غم عرف آوازِ دل“ اوهان اڳيان پيش آهي. هي ڪتاب مرحوم مير غلام اڪبر ”مشتاق“ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي.
قمر الدين سهتو لکي ٿو:
”اسانجو مرحوم دوست ميراڻو ٻار ٿي ڪري ۽ ڦوھ جواني ھوندي به ڦونڊ ۽ وڏائي ڪانه رکندو ھيو- ھو نھايت بردبار ۽ حليم طبيعت جو مالڪ ھيو. سندس طبيعت ھن چوڻيءَ جي مصداق ھئي ته ” ماڻھو سڀ نه سھڻا، پکي سڀ نه ھنج- ڪنھن ڪنھن ماڻھوءَ منجھ، اچي بوءِ بھار جي “ ان چوڻ ۾ وڌاءُ ڪونھي ته اسان جو مرحوم دوست اُھو انسان ھيو جنھن جي خوشبوءِ ھن وقت به اسانجي دماغ کي معطر ڪري ٿي. اسانجي دوست شادي ته ڪانه ڪئي پر اھڙي لائق اولاد يا ورثو (زير نظر مجموعو) ڇڏي ويو آھي جنھن مان نه صرف دوست پر ٻيا احباب به مستفيض ٿي سگھن ٿا.“
Title Cover of book صداءِ غم عرف آوازِ دل

جواب شڪوه

1
ڪري قرآن کي ڪَڇ ۾، تون غيرن وٽ گھمائين ٿو
وجھي نالو منھنجو سڀ کي، تون رقمون اڄ ڪمائين ٿو
تجارت کي ڇڏي تون، اڄ پِنڻ پيشو بنائين ٿو
وٺي رشوت غريبن کان، تون پوزيشن وڌائين ٿو
شرم پنھنجي ڪئيءَ تي ڪر، شرم تو ڇو وڃايو آ
اجايو محب منھنجي جو، به نالو تو لڄايو آ
2
اڙي! افسوس خود مونکي، آ تنھنجي ھن ذلالت تي
اڙي! ارمان صد ارمان، آ تنھنجي جھالت تي
وڏو افسوس آ مسلم کان، مسلم جي ڪراھت تي
مگر اڄ رحم آيو آ، مونکي ھن تنھنجي حالت تي
وري اسلام جو گلشن، بنايان باغ شاھي ٿو
ڏيان محبوب لئي غيرن تي، مان ھي داغ شاھي ٿو
3
مگر ڪجھ سوچ دنيا ۾، ته ڪم توکي ئي ڪرڻو آ
فقط توحيد جي خاطر، ھتي توکي ئي مرڻو آ
جتي للڪاري ٿو دشمن، اتي توکي ئي وڃڻو آ
وري ويران ھي گلشن، توکي آباد ڪرڻو آ
نه گھرجي خاڪ بازي اڄ، مگر پرواز گھرجي ٿو
مون کي الله اڪبر جو، فقط آواز گھرجي ٿو
4
اٿي غفلت ڇڏي گذريل، زمانو ياد پنھنجو ڪر
اٿي بازو جي طاقت سان، پڪو بنياد پنھنجو ڪر
وري تلوار سان دشمن، اٿي برباد پنھنجو ڪر
ڪري قربان سر پنھنجو، نبي صه تون شاد پنھنجو ڪر
اگر ”مشتاق“ آھين تون، ته پاڪستان پيدا ڪر
وري اسلام جو دنيا ۾، عز و شان پئدا ڪر
دکن ڪشمير جو قبضو، نه ڏي اغيار کي ھرگز
خدا تي ڀروسو ڪر تون، نه ڪر ھٿيار تي ھرگز.