غزل: ڪلام مشاعري ۾ ڏنل
ارادو ان سندو تڏھين خيال- يار تي پھتو
1
ٻڌم بلبل ۽ نرگس جي به ات گفتار ڪا ھلندڙ
وڃي بلبل ۽ گل جو بحث پڻ تڪرار تي پھتو
2
اچي ماري وڌي ڄاري ڪيو تنھن قيد بلبل کي
ستم صياد جو پڻ عندليب- زار تي پھتو
3
چيو بلبل تڏھن روئي نه ڪر تون بند ويچاري
مگر ظالم سندو رايو وڃي انڪار تي پھتو
4
اڙي صياد ھاڻي ڪجھ ڍرو پنھنجي ستم کي ڪر
اسيراني قفس جو دم لب- منقار تي پھتو
5
ادا ”مشتاق“ آھين مبتدي سک شعر سازي کي
سخن تنھنجو نه آھي ڪنھن وڏي معيار تي پھتو.
7- 11- 1945ع