نظم : تنھنجي چمن ۾ مرسل، باد خزان گھلي ٿي
تقدير يا محمد، تنھنجو چمن گھري ٿي.
1
ريءَ آب اڄ اوھان جو، گلشن نبي ٿيو آ،
ڪومائجي ويا گل، مکڙي سُڪي ڪري ٿي.
2
باغِ بني جو مالھي، مظلوم منجھ ڪربل،
تقدير يا الاھي، ڀائر جدا ڪري ٿي.
3
شان خدا عجب آ، ٿي بي نياز ويو آ،
خاتون جي پلي، اڄ بي پوش ٿي ھلي ٿي.
4
”مشتاق“ ڇا چوان مان، مخفي ڪو راز رب جو،
بي ڏوھ ڪربلا ۾، آل- عبا ڪُسي ٿي.
11- 1- 1946ع