غزل : ماھ رو ناز و ادا سان دل نوايون ويو ھليو
پيار ڏئي پيارو پرين ھي پيچ پايون ويو ھليو.
1
حسن جي ماچيس مان الفت سندي تيلي ڪڍي
آگ منھنجي دل اندر دلبر دکايون ويو ھليو.
2
خون دل جو ٿو ڪري ڪم گاسليٽي تيل جان
محب منھنجي من اندر ھي مچ مچايون ويو ھليو.
3
سنگدل ساجن ڪيو نا قياس ھيڻي دل سندو
دلربا درد دل کي منھن مٽايون ويو ھليو.
4
حيف ٿئي ”مشتاق“ دل تون ٿي ڪرين آہ و فغان
شمع لئي پروانو ڏس ڪيئن سِر وڃايون ويو ھليو.
12- 5- 1947ع