فقير سائين جي دعا
هو شاخ جي ڪپر تي اداس ۽ پريشان حال ۾ ويٺو هو سندس نظرون شاخ جي وهندڙ پاڻي ۾ ٽڪ ماريون ٻيٺيون هيون، هڪ هٿ ۾ ڀتر جهليون ويٺو هو ته ٻي هٿ سان هڪ هڪ هڪ ڀتر پاڻي ۾ اڇليندو ويٺو هو، منهنجي جيئن ئي حسن تي نظر پئي ته پريشان ٿي ويس، سوچيم اڄ مون واري يارڙي حسن جو کنڊ جو جهاز ٻڏي ويو آهي ڇا؟ سو آئون به حسن ڏي وڌڻ لڳس، حسن ڏي پهچڻ شرط ڪلهي تي هٿ رکي چيو مانس حسن پيارا خير ته آهي؟
جڏهن اچتو حسن جي ڪلهي تي هٿ رکيم ته حسن جو وڏو ڇرڪ نڪري ويو، اڙي يار ڪاڏهون آئين، سڄو مزو ئي ٽوڙي ڇڏيوئي، حسن ڪاوڙ واري انداز ۾ چوڻ لڳو،.چيومانس پيارا توکي پريشان ڏسي آيو آهيان، خير ته آهي اڄ ڪهڙو کنڊ جو جهاز ٻڏي ويو اٿئي؟
چيائين يار منهنجي هڪ سهڻي ڇوڪري سان محبت ٿي وئي آهي، مان ان کانسواء زنده نٿو رهي سگهان. بس دل چئي ٿي اڄ ئي شادي ڪريانس، جيئن سالن جي سڪ هڪ لحظي منجھ لهي وڃن.
ادا پوءِ وارو ڪر شادي ڪري جان ڇڏائي، ان ۾ پريشان ٿيڻ جي ڪهڙي ضرورت آ؟
يار دراصل ڳالھ ٻي آهي؟
وري ڪهڙي ڳالھ حسن؟
يار مان ته هن کي ڏاڍو چاهيندو آهيان پر هو منهنجي شڪل ڏسڻ پسند به ناهي ڪندي! چيومانس: يار حسن هڪ ڳالھ ٻڌ، تون به اصل صفا ڪو چريو آهين پيارا مزو آ تڏهن جڏهن محبت ٻنهي پاسي هجي باقي هڪ پاسي واري محبت مطلب پاڻ کي زليل خوار ڪرڻ آهي.
تون منهنجي ڳالھ کي نٿو سمجهين، حسن چوڻ لڳو،
ڇا سمجهان ڀلا تون ٻڌائي؟
يار آئون مجبور آهيان، گذريل ڪيترن ئي سالن کان پنهنجي سڄڻ کي ٺاھڻ لاءِ پيرن، فقيرن، جي پويان لکين روپيا وڃايا اٿم پر پوءِ به منهنجو پرين مون سان سڌ نٿو ڪري، پنڌرهن ڏينهن پهرين جي ڳالھ آهي هڪ فقير بابا ڏي ويو هيس چيومانس فقير سائين منهنجو ڪم ڪيو پئسا اوهان کي منهن منگيا ڏيندس.
تنهن تي فقير چيو تنهنجو ڪم ڏھ ڏينهن ۾ ٿي ويندو پر مون کي پنڌرهن هزار ڏيڻا پوندئي، سوچيم منهنجو پرين مون سان ڏهن ڏينهن ۾ ٺهي وڃي ته ٻيو مون کي ڇا کپي،مون به خوشي خوشي ۾ پنڌرهن هزار کيسي مان ڪڍي ڏنا، ڪجھ تعويذ ڏنائين ۽ چيائين هي جيڪو تعويذ آ اهو ڇت واري پکي ۾ ٻڌجان.
چيم فقير سائين ڇت واري پکي ۾ ڇو؟ چيائين هي تعويذ جيئن ئي پکي ۾ ٻڌندي ته پکو هلڻ شرط تنهنجي محبوبا جو مٿو چڪرائيندو، مٿو چڪرائڻ کانپوءِ دل ۽ دماغ ۾ رڳو تنهنجو ئي نالو هوندس، ۽ ڪجھ ڏينهن ۾ تنهنجي محبوبا تنهنجي قدمن ۾ هوندي.
چيم پوء ڇا ٿيو؟
بيرازي مان چيائين يارررر فقير ته ڏھ ڏينهن جو وقت ڏنو هو پر اڄ پنڌرهون ڏينهن آهي سڄڻن کي نڪو لهر نڪو لوڏو آيو آهي. وڏا وڏا ٽهڪ ڏئي آئون کلڻ لڳس، چيم مانس يار واھ جو ٿي اٿئي، معصوماڻي لهجي ۾ چيائين: منهنجي بيوسي تي ٽهڪ نه ڏي ظالم، چيم هڪ سهڻي صلاح وٺ،
چيائين ٻڌائي سائين:
پنهنجي بابا کي چئو تنهنجي شادي تنهنجي چاچي جي گهران ڪرائي جان ڇڏائي، باقي هي پير فقير ڦري تباھ ڪندئي، پر ٿيندوئي ڪجھ به ڪونه،
چيائين يارررر چوين ته سهي ٿو، واقعي به مون کي پيرن، فقيرن، ۽ جعلي بابن، ڦري ڪنگال ڪيو آهي، بس هاڻي ئي آئون وڃان ٿو گهر ۽ چوان ٿو بابا کي ته منهنجي شادي منهنجي چاچي جي گهران ڪرائي.
مهيني کانپوء حسن خوش خوش نظر آيو، پري کان ڏسي هڪدم مون ڏي ڊوڙندو آيو، ٻٽا ٻٽا ڀاڪر ڀري چيائين يار سڄي عمر دعا ڪندو سانئين،