ميلو
چيم اهو ميلو وري ڇا آهي؟
چيائين توکي ميلي جي به خبر ناهي، چيائين ٻڌ ڀلا
ميلي ۾ سنڌ جي تاريخ، تهذيب، ثقافت ۽ تمدن جا رنگ هوندا آهن، علم، ادب، تصوف ۽ سماج بابت ڄاڻ ڏني وڃي ٿي، صوفياڻو راڳ، مچ ڪچهري، سگهڙ ڪچهري، ملھ، ملاکڙي، سميت ڏيهي توڙي پرڏيهي ادبي ڪتابن جا وسيع اسٽال لڳل هوندا آهن، ان کان بعد سنڌي سٻاجهڙا پنهنجو ثقافتي لباس پهري ميلي جو شان وڌائين ٿا، هر طرف ماڻهو پيار، پريت، امن، ۽ محبت، جي پرچار ڪن ٿا، صوفين، ولين ۽ الله جي بزرگن جي خيالن ۽ نظرين بابت ڄاڻ ڏني وڃي ٿي،
مون دوست جي زبان مان ميلي جي واکاڻ ٻڌي، هڪدم تيار ٿي پيس،
ٽاٽ پٽاٽ ٿي جڏهن ميلي ۾ قدم رکياسين ته گوڙ، ٻڙتول، ڌمچر، ۽ اسپيڪرن جي آوازن ڪن ئي ٻوڙا ڪري ڇڏيا،
ڪن تي هٿ ڏئي اڳتي وکون وڌائيندا وياسين، ڏسان ته بوڪ اسٽالن بدران اسٽالن تي ماڻهو گول رنگ ذريعي جوا پيا کيڏين، ٿورو اڳتي وڌياسين ته سگهڙ ڪچهري، ۽ مچ ڪچهري، بدران شراب جي نشي ۾ ڌت ٿيل ڪجھ فرد تنبو ذريعي اڏيل هڪ ڪوٺڙي ۾ ٽيپ ۾ ڊسڪو ڪلام هلائي جهمريون پيا کيڏين،
جيئن ئي اڳتي وڌيس، ڇا ٿو ڏسان ته هڪ لوهي وڏي گيٽ تي پوسٽر لڳو پيو آهي، انهي پوسٽر تي ڪجھ عورتن جا اڌ ڪپڙا پهريل اگهاڙا ڦوٽو نظر آيا، انهي گيٽ جي اندرين ماحول ۾ داخل ٿيڻ لاء ماڻهو ٽڪيٽ واري کان پئسن ۾ ٽيڪيٽ پيا وٺن، سو اسان به ٻه 2 ٽڪيٽون خريد ڪيون، جيئن ئي اندر داخل ٿياسين ڊسڪو گانو ٻڌڻ ۾ آيو، ان گاني تي ڪجھ ينگسٽر عورتون نچي رهيون هيون، ۽ ان عورتن مٿان ماڻهو پئسي جو مينهن وسائي رهيا هئا، ڏسان پيو ڪي ماڻهو عورتن کي ڪجھ پئسي ڏئي، انهن جي ڇاتين کي هٿ پيا لاهين.
تڏهن آئون حيرت ۽ سوچن جي سمنڊ ۾ ٻڏندو ۽ ترندو رهيس ٻڏندي ترندي پاڻ بچائيندي حيرت ۽ سوچن جي سمنڊ مان ٻاهر نڪرندي ئي سوچيم واااااه ڪائنات جا تخليقڪار هن دنيا وارن ته پئسا کي ايمان سمجهو آهي، هتي ته نياڻيون پئسن تي پنهنجي جسم جي نمائش پيون ڪن ۽ چند ڏوڪڙن تي خوب ٿيون نچن،
انهي عورتن لباس ئي اهڙو پاتو هو جو عورتن جون ڇاتيون به بلڪل عيان هيون،
اتان توبه توبه ڪري ٻاهر نڪتاسين،
ٿورو اڳتي وڌياسين ڏسان ته ڪجھ تنبن جون ڪوٺڙيون اڏيل آهن، انهي تنبن مان چند نوجوان ڇوڪرا سلوار جو اڳٺ ٻڌندي نظر آيا، پڇڻ تي معلوم ٿيو ته هتي 200 روپيا ڏئي ٽين نسل ( کدڙن ) سان جنسي تعلقات قائم ڪري سگهجي ٿو،
ان کان بعد اڳتي وڌڻ جو سلسلو جاري هو، ڇا ٿو ڏسان ته پيار، پريت، امن، ۽ محبت جو درس ڏيڻ بدران نشي ۾ ڌٿ ٿيل ڪجھ ماڻهو واٽ ويندڙ ماڻهن کي ماء، ۽ ڀيڻ جون اگهاڙيون گاريون ڏئي رهيا ھئا،
ڏسان پيو پوليس وارا ۽ صحافي پريس جو ڪارڊ ڳچي ۾ وجهي مفت ميلو پيا گهمن،
دوست کي چيم يار هتي ته حالت لڳي پئي آهي، صحافي جيڪي سماجي ۽ معاشرتي برائين ۽ بڇڙائين جون خبرون رونما ڪن ٿا، سي سڀ وتن ٿا انهي سماجي برائين جو مزو وٺندا،
پوليس جيڪا سماجي برائن کي ختم ڪري ٿي، اها به هي سڀ لقاء اکين سان ڏسي ٿي، پر خاموش آهي،
چيومانس يار تون ته چيو پئي ميلي ۾ مچ ۽ سگهڙ ڪچهري، ڪتابن جا اسٽال ملھ ملاکڙو ۽ ٻيو به گهڻو ڪجھ آهي، پر هتي ته سواء عياشي جي ڪجھ به ناهي،
چيائين، دراصل آئون به ميلن ۾ ڪڏهن ڪونه ويو آهيان، هي سڀ معلومات آئون ڪتابن مان حاصل ڪئي آهي،
بيزاري مان چيم، ياررررر ڇا چوان توکي، بس هاڻي موٽر سائيڪل اسٽارٽ ڪر ته هلون گهر.