نتيجو
هن کي بار بار ڳوٺ وارا چوندا رهيا ته ادا تنهنجي نياڻي جوان ٿي وئي آهي خميسا ڀاء پنهنجي نوجوان نياڻي جي شادي ڪرائي جان ڇڏائي ڇاڪاڻ ته اڄ ڪالھ ماحول خراب آهي ۽ نوجوان ڇوڪري گهر ۾ ويهارڻ بلڪل به سهي ناهي، ادا خميسا توهان ڏي اخبار به روزانو ايندي آهي، ملڪ جا حالات ته اوهان پاڻ ڏسندا آهيو، ادا اڄ ڪالھ جي ماڻهن ۾ ڌي، ڀيڻ، ۽ نياڻي جي بلڪل به سڃاڻ ناهين، اڄ ڪالھ جا ماڻهو رڇ، ڀولا، ٿي ويا آهن.
پر خميسو ڳوٺ وارن جي ڳالھ تي عمل ڪرڻ بدران ڪاوڙجي اٿيو هليو ويندو هو ۽ ويتر چوندو هو ته منهنجي نياڻي جي توهان کي ڏاڍي فڪر لڳي پئي آهي، ڀلا منهنجي معصوم ڌي اوهان جي گهران کائيندي آهي ڇا؟ جڏهن به آئون گهر کان ٻاهر نڪران ٿو توهان سڀ ڳوٺ وارا وٺ وٺ ڪري ويندا آهيو، ڪونه اٿائيندس پنهنجي نياڻي، جيستائين آئون زنده آهيان تيستائين پنهنجي نياڻي جي هرگز شادي ڪونه ڪرائيندس، ڪاوڙ واري لهجي ۾ چوندو هو سڀني کي منهنجي نياڻي جي لڳي پئي آ،
خميسي جا ڪيترائي مائٽ سميرا جو رشتو وٺڻ لاِ آيا پر خميسو ٺپ انڪار ڪري ڇڏيندو هو،
نه ڄاڻ ته سميرا جو ڳوٺ جي ڪنهن نوجوان سان چڪر هلندڙ هو، هر روز موبائيل تي اها ئي سس پس ٿيندي هئي ته ڪڏهن ڀڄي هلون ڇو ته هاڻي گهڻو وقت پري نه ٿا رهي سگهون، ۽ سياري جون سرد، سانت، ۽ طويل راتيون هڪٻئي کانسواء گهارڻ تمام مشڪل ٿي پويو آهن،
سميرا به شايد موقعي جي تلاش ۾ هئي، هڪ ڏينهن وجھ وٺي پنهنجي چاهيندڙ کي فون ڪيائين ته اڄ رات ٺيڪ 1 وڳي نڪرڻ جي تياري ڪجان،
سندس چاهيندڙ چيس، ٺيڪ آ پر رات ڪٿي ملندين؟
سميرا چيس ته رات مان پنهنجي گهرڀاتين کي نشو ڏيندس بس تون منهنجي گهر هليو اچجان،
ٺيڪ آ مان رات ٺيڪ هڪ وڳي پهچي ويندس،
رات ٿي ته سميرا ماني کان پوء پنهنجي گهرڀاتين کي چانھ ۾ نشي جون گوريون وجهي ڏنيون ۽ چند ساعتن کانپوء گهر جا سڀئي ڀاتي نشي ۾ الوٽ تي بيهوش ٿي پيا،
نيٺ هڪ به ٿيو ويو ۽ چاهيندڙ به اچي ويس، سميرا تڪڙ تڪڙ ۾ ٿيلهي ۾ ڪپڙا ۽ گهر جا سمورا زيور کڻي پنهنجي چاهيندڙ سان نڪري پئي،
صبح جو جڏهن خميسي سميت ٻين گهرڀاتين کي هوش آيو ته سميرا جي کٽ خالي ڏسي حيران ۽ پريشان ٿي ويا ۽ هڪٻئي کان وائڙا ٿي پڇڻ لڳا ته سميرا ڪٿي آ سميرا ڪٿي آ؟
نه ڄاڻ سميرا جي ننڊي ڀيڻ حميرا کي خبر هئي ته سميرا جي ڳوٺ جي نوجوان سان سنگت هئي.
گهڻي سوچ ويچار کان پوء حميرا چوڻ لڳي بابا خميسا مون کي لڳي ٿو سميرا پنهنجي ڳوٺ واري نوجوان واجد سان ڀڄي وئي آهي،
ڇا،،،،،،،،،،،،،،؟
خميسو وڏي رڙ ڪري زمين تي بيهوش ٿي ڪري پيو،
گهروارن زور وغيره ڏئي پاڻي جا ڇنڊا هڻي هوش ۾ آندائونس،
هوش ۾ اچڻ کانپوء جهونو خميسو ويچارو ڍاڍيون ڪري روئڻ لڳو، ۽ چوڻ لڳو اي منهنجا الله هي ڇا ٿي ويو، روئندي روئندي چوڻ لڳو هاڻي آئون ڳوٺ وارن کي ڇا جواب ڏيندس، ڳوٺ وارا ته مونکي طعنا ڏئي ماري وجهندا،
پنهنجي وني کي ڪاوڙ ۽ روئڻدڙ انداز ۾ سڏ ڪري چيائين،
او چنڊي رن هي هٿ ٻڌائين ٿو الله کي مڃ ڳوٺ ۾ وڃين هوڪا نه ڏجان، خاموش رهجان آئون سڀاڻي وڏيري کي چئي ڳجھ ڳوھ ۾ ڇوڪري کي واپس موٽائيندس،
رات ٿي پر هنن پريشاني سبب گهر ۾ ماني وغيره ڪونه پچائي، خميسي ويچاري جي ته سڄي رات سوچن ۾ گذري وئي ۽ سڄي رات ننڊ ئي ڪونه ڪيائين،
صبح جا 9 ٿيا ته اخباري هاڪر روز جي معمول موجب اخبار ڏيڻ آيو،
دروازو کڙڪايائين،
خميسي پڇيو ڪير آهين؟
سائين آئون آهيان اخباري هاڪر،
خميسي دروازو کولي اخبار وٺي اندر هليو
پهرين ته خميسو ڪندو ائين هو جو اخبار وٺي گهر کان ٻاهر وڃي ڳوٺ جي پنج اٺ معزز ماڻهن سان گڏ ويهي پڙهندو هو، پر هن ڀيري ائين ڪونه ڪيائين
هو پريشاني سبب اندر هليو ويو، روز جي معمول موجب هو عينڪ اکين تي چاڙهي ڪرسي تي ويهي اخبار پڙهڻ ويهي رهيو، اخبار جون مين سرخيون پڙهڻ کانپوء اخبار جو ٻيون صفحو هٿ ۾ کنيائين، جيئن ئي ٻيون صحفو پڙهڻ ويٺو ته پهرين پهرين هن کي پسند پرڻي جي خبر ڏسڻ وٽان ملي، نه ڄاڻ اها خبر هن جي ڌي سميرا ۽ ڳوٺ جي نوجوان واجد جي هئي جنهن ۾ سميرا جو بيان هو ته مون کي ڪنهن به اغوا ناهي ڪيو مان پنهنجي رضا خوشي سان پنهنجي ڳوٺ واسي واجد سان پسند جو پرڻو ڪيو آهي جنهن تي اسان جي برادري جا ماڻهو اسان جي جان جا ويري بڻجي ويا آهن، ۽ اسان کي مارڻ لاء ڪوششون ڪري رهيا آهن اسان اعليٰ اختيارين کي هٿ ٻڌي اپيل ٿا ڪريون ته موتمار ڌمڪيون ڏيندڙ ڦلاڻن ڦلاڻن کي گرفتار ڪري تحفظ فراهم ڪيو وڃي،
جڏهن خميسو اها خبر پڙهي ٿو ته خميسي جا ڇرڪ نڪري وڃن ٿا،
خميسو هڪدم اخبار کي ڪرسي تي رکي وڏيري ڏي وڃڻ لڳو،
ان ڏينهن خميسي جي غيرمودگي ۾ ڳوٺ وارن به اخبار گهرائي ورتي هئي،
خميسو جيئن ئي گهر کان ٻاهر نڪتو ڪجھ وکون اڳتي وڌايائين ته انهن معزز ماڻهن جي خميسي تي نظر پئي ۽ سڏ ڪري چيائون،
ادا خميسا اسان هي اخبار ۾ ڇا پڙهيو آ بابا،
خميسو روئڻهارڪو منهن ڪري چوڻ لڳو ادا اوهان سهي پڙهيو آهي هي ڳالھ بلڪل به سهي آهي،
ايتري ۾ اتي موجود هڪ همراھ وڏي آواز ۽ ڪاوڙ ۾ خميسي کي چوڻ لڳو،،
خميسا ڀاء اسان ته توکي چئي چئي ٿڪجي پياسين ته ڇوڪري جي شادي ڪرائي جان ڇڏائي پر تو ته اسان جي هڪ به ڪونه ٻڌي هاڻي ڀلا کاڌاء کٽيو،
اهي لفظ خميسي جي دل ۾ گولي وانگر پيهي ويا، هو روئندو روئندو وڃي وڏيري جي اوطاق تي پهتو، وڏيري خميسي کي ڏسي سڄو راز پروڙي ورتو، وڏيرو خميسي کي چوڻ لڳو خميسا تو واري نياڻي جي خبر آئون اخبار ۾ پڙهي اٿم، بابا هاڻي آئون به ڪجھ ڪونه ڪري سگهندس، ڇاڪاڻ ته ڇوڪري ڪورٽ ۾ شادي ڪئي آهي ۽ آئون قانون سان حرڪت ڪونه ڪندس، بابا مون کان ڪم زور اٿئي،
جڏهن وڏيري جواب ڏنس ته خميسو گهر واپس وڃڻ لڳو،
گهر موٽڻ شرط گهرڀاتين پڇيس ته
ڏي حال وڏيري ڇا چيو؟
وڏيري جواب ڏنو، خميسي پريشاني ۽ هيٺئين لهجي ۾ چيو،
اهڙي خبر جڏهن گهرڀاتي ٻڌن ٿا ته گهر ۾ روڄ راڙو مچي وڃي ٿو، چار پنج ڏينهن خميسو شرم کان گهر کان ٻاهر به ڪونه نڪتو، گهر ۾ ويهي ويهي اچي بور ٿيو نيٺ ڇهين ڏينهن ٻاهر نڪتو،
جيئن ئي ٻاهر نڪتو سڀئي ڳوٺ وارا طعنا، مهڻا ڏيڻ لڳيس، هر ڪنهن جي زبان تي اها ئي ڳالھ ھئي، خميسا اسان جو توکي چيو هو نياڻي کي اٿائي جان ڇڏائي هاڻي ڀلا کاڌاء کٽيو،
خميسي بعد ۾ ڏاڍو پڇتايو ۽ سوچڻ لڳو ته يار جيڪڏهن انهيَ ڏينهن لاپرواهي نه ڪيان ها ۽ ڳوٺ جي چڱن ماڻهن جي ڳالھ تي عمل ڪري نياڻي جي وقتي طور شادي ڪرايان ها ته جيڪر مٿان ايتري نوبت نه اچي ها،
هو ڳوٺ وارن کان ڏاڍو شرمنده هيو، ۽ ڳوٺ وارن به هر ڀيري بي عزتو ڪري هن جو جيئڻ جنجال ڪري ڇڏيو هو،
ويچارو ڳوٺ وارن جي طعنن، مهڻن، کان تنگ اچي نيٺ هڪ ڏينهن پکي ۾ رسو وجهي خودڪشي ڪري زندگي جو آنت آڻي ڇڏيائين،،