پاڻ تي گذريل
مون هن کي ڏسڻ لاءِ اکيون مٿي کنيون ته سج پهريون ڀيرو منهنجي چهري کي چميو ۽ منهنجو روح سج جي محبت ۾ گد گد ٿيڻ لڳو ۽ مون کي پنهنجي پردن جي ضرورت ئي نه رهي. مون کان بي اختيار دانهن نڪري وئي : ”رحمت.......ها رحمت هجي انهن ماڻهن تي جن منهنجا پردا چورايا.“
”اهڙيءَ طرح مان ديوانو بڻجي ويس !“ ان ديوانگيءَ ۾ مون کي آزادي ۽ سلامتي حاصل ٿي، آزادي ان لاءِ ملي جو هاڻ مان اڪيلو آهيان، سلامتي ان ڪري جو دنيا مون کي نٿي ڄاڻي ڇو ته جيڪي ماڻهو اسان کي ڄاڻندا ۽ سڃاڻندا آهن، اهي ڪنهن نه ڪنهن طريقي سان اسان کي غلام بڻائي ڇڏيندا آهن.
پر مون کي پنهنجي سلامتيءَ تي مغرور ٿيڻ نه گهرجي. ڇو جو جيل ۾ هڪڙو چور ٻئي چور کان محفوظ هوندو آهي.