ڪھاڻيون

آکاڻي – ۲

سنڌ جي چوٽيءَ جي ڪهاڻيڪارن جي چونڊ ڪهاڻين ۽ عالمي ادب مان چونڊ ڪهاڻين جي ترجمن تي مشتمل آکاڻي سيريز جو سهيڙيندڙ ستار پيرزادو آھي.
ھن ڪتاب ۾ حميد سنڌي، رسول ميمڻ، ستار پيرزادي، جان خاصخيلي، امرلال هنگوراڻي، آسانند مامتورا، شمس نورالدين، ثميره زرين، گورداس واڌواڻي، موهن ڪلپنا جون لکيل سنڌي ڪهاڻيون شامل آھن، جڏھن تہ پرڏيهي ادب مان خليل جبران، سعادت حسن منٽو، موپاسان ۽ گرهام گرين جون ڪهاڻيون شامل آھن جن جو سنڌي ترجمو ستار پيرزادي، ولي رام ولڀ، جيوت چاولا ۽ ميمڻ علي بخش ڪيو آھي.
Title Cover of book آکاڻي – ۲

پاڻ تي گذريل

اوهين پڇو ٿا ته مان پاڳل ڪيئن بڻيس؟ هي واقعو هن ريت پيش آيو. جڏهن اڃا گهڻا ديوتا پيدا نه ٿيا هئا، مان اگهور ننڊ مان سجاڳ ٿي پيس. ڏٺم ته منهنجا نقاب، ها، ست پردا، چوري ٿي ويا آهن. جيڪي مون پنهنجن ستن حياتين ۾ ٺاهيا ۽ چوڙيا هئا. مان ماڻهن سان ڀريل گهٽيءَ ۾ ”چور چور “ چوندو ڊوڙندو ويس. مردن ۽ عورتن منهنجي ان ڳالهه تي ٽهڪ ڏيڻ شروع ڪيا. ڪي وري منهنجي ڊپَ جي ڪري گهرن ۾ وڃي لڪا. جڏهن مان وڏي بازار ۾ پهتس، تڏهن هڪ نوجوان، جيڪو گهر جي ڇت تي بيٺو هو. رڙ ڪندي چيو، ”هي ديوانو آهي، ديوانو !“
مون هن کي ڏسڻ لاءِ اکيون مٿي کنيون ته سج پهريون ڀيرو منهنجي چهري کي چميو ۽ منهنجو روح سج جي محبت ۾ گد گد ٿيڻ لڳو ۽ مون کي پنهنجي پردن جي ضرورت ئي نه رهي. مون کان بي اختيار دانهن نڪري وئي : ”رحمت.......ها رحمت هجي انهن ماڻهن تي جن منهنجا پردا چورايا.“
”اهڙيءَ طرح مان ديوانو بڻجي ويس !“ ان ديوانگيءَ ۾ مون کي آزادي ۽ سلامتي حاصل ٿي، آزادي ان لاءِ ملي جو هاڻ مان اڪيلو آهيان، سلامتي ان ڪري جو دنيا مون کي نٿي ڄاڻي ڇو ته جيڪي ماڻهو اسان کي ڄاڻندا ۽ سڃاڻندا آهن، اهي ڪنهن نه ڪنهن طريقي سان اسان کي غلام بڻائي ڇڏيندا آهن.
پر مون کي پنهنجي سلامتيءَ تي مغرور ٿيڻ نه گهرجي. ڇو جو جيل ۾ هڪڙو چور ٻئي چور کان محفوظ هوندو آهي.