تاثر
[/b]
جيئن ڪو به وڏو دانشور ۽ ليکڪ محبت جي مڪمل طور تي تشريح نه ٿو ڪري سگهي، بلڪل تيئن ئي مون وٽ دلبر جي دلبريءَ تي مڪمل طور تي روشني وجهڻ جو ڏانءُ نه آهي، اخبارن ۾، ڪتابن ۾ ۽ ورسيءَ جي پروگرامن ۾ مون ڪافي ڀيرا دلبر چانڊيو تي لکيو به آهي ته ڳالهايو به آهي پر سچ ته اهو آهي مون اڃان هن جي دلبري جو اهو حق ادا ناهي ڪيو، مان ڀانيان ٿو ته اڃان دلبر جي باري ۾ گهڻو ڪجهه لکڻ ۽ ڳالهائڻ رهجي ويو آهي، پاڻ جيڪو وقت گڏ رهياسين، کل مذاق ڪئي سين، اهي پل اڄ به اڪيلائي ۾ ياد ايندا آهن ته اکيون اشڪبار ٿي وينديون آهن ۽ دل ويڳاڻي ٿي ويندي آهي.
دلبر جون سڀ ڪهاڻيون پنهنجو مٽ پاڻ آهن، سندس گهڻا ڪردار مدي خارج ريتن رسمن سان جنگ اٽڪائيندڙ آهن، سنڌ ۾ عورتن سان ٿيندڙ ويڌن ۽ ڪارو ڪاري سندس ڪهاڻين جا خاص موضوع آهن، جن تي هن وڏي بردباري سان لکيو آهي، ان جي ڪهاڻين جي خاص ڳالهه آهي سندس منفرد ڊڪشن، جنهن تي ڪنهن به وڏي ليکڪ جي ڇاپ نظر نه ٿي اچي. هن کي اڃان به گهڻو جيئڻ گهربو هو، پر افسوس اهو آهي ته هو ڪرپشن، پنهنجا نوازي ۽ ميرٽ جي لتاڙ ڪندڙ سماج ۾ ڀوڳيندو ڀوڳيندو وقت کان اڳ اسان کان وڇڙي ويو، سچ ته هو صحرا ۾ ٽڙيل ڪنهن گل کان گهٽ نه هيو، ڏک اهو آهي ته وقت ۽ حالتن جي لُڪ هن کي ڪومائي ڇڏيو ۽ هو پنکڙيون بڻجي بي رحم وقت جي مٽيءَ ۾ گُم ٿي ويو.
ٽڙياسين دامنِ صحرا ۾ خوشبو ئي اجائي وئي!
[b] مصور حسين
[/b]**
سنڌي زبان جو ناميارو ڪهاڻيڪار دلبر چانڊيو منهنجو پيارو ودست هو، سندس شخصيت توڙي ڪردار انتهائي ساراهه لائق هو. دلبر پنهنجي نانءُ جيان دلبر ۽ خوبصورت ليکڪ هو. اتر سنڌ قبائلي اثر جي حوالي سان سڄي سنڌ ۾ پنهنجي الڳ خوف ڀري سڃاڻپ رکي ٿو، ان خطرناڪ خطي ۾ نه ڄاڻ ته هر روز ڪيترون نيون ۽ انوکيون ڪهاڻيون جنم وٺن ٿيون، اهڙين خطرناڪ ڪهاڻين کي پنهنجي قلم جي روپ ۾ مرتب ڪري دلبر نسيم کرل، جي ڪهاڻين جون سڪون لاٿيون آهن. نه اڳو اهو دلبر پنهنجي اڻوسرندڙ ڪردار ذريعي لطيف سائين جي ان شعر ”جان جان هئي جيئري، ورچي نه ويٺي“ جي فڪر جي پرچاريت ڪئي آهي. دلبر جو هي ڪهاڻي ڪتاب ”جيجل منهنجي قسمت“ سنڌ جي صورت حال جي عڪاسي آهي، جيڪو سنڌي ادب ۾ پنهنجي جاءِ ضرور والاريندو !!
[b]ملهار سنڌي
[/b]
******
[b]دلبر ڪير سڏائي!
[/b]
چهري تي سدائين مرڪ، سڀاءَ ۾ نرمي، جهڙو ظاهر ۾، تهڙو اندر ۾، نه ٻيائي، نه وڏائي، جهڙو زبان جو کليل، تهڙو هٿ جو ويڪرو، ڪڏهن ڪنهن دوست جو فڪر ته ڪڏهن ڪنهن چاهيندڙ جي چنتا، سدائين پيو يارن دوستن جي مدد ۾ مگن نظر ايندو. ڏوڪڙ هڪ هٿ ۾ ايندا ته ٻئي هٿ کان هليا ويندا ۽ پاڻ وڃي توڪل جي ترهي تي وقت جي ويرن مٿان ترندو. ڏک ۾، سک ۾، هم قدم، همسفر، يارن جو يار ۽ دلبر صفت دوست دلبر چانڊيو جوانيءَ ۾ جيءُ جھوريندڙ وڇوڙو ڏيئي، اکين جي تاري مان آسمان جو تارو ٿي ويندو، اهو ڪڏهن ڪنهن سوچيو به نه هو. هو ڇا وڇڙيو! پاڻ کان سڀ ڪجھه وڇڙي ويو. نه کل رهي، نه خوشي، نه ساٿ، نه سنگت، نه اها دوستي، جنهن جو ڪڙو ۽ ڪنڊو دلبر هو. سڀني دوستن کي گڏ کڻي هلندڙ ئي جڏهن نه رهيو ته پوءِ اهي دوست، دوست ئي نه رهيا. جن به دلبر سان گڏجي ڪي گھڙيون گھاريون هونديون ۽ سندس ساٿ ۾ ساٿي رهيا هوندا، ورهين پڄاڻان اڄ به کيس نه وساري سگھيا هوندا.
دوستي، ڀائري، مٽي، مائٽي، سچائيءَ جا سمورا سڱ دلبر تي ئي کٽن ٿا. جڏهن به ڪنهن ڪم ۾ الجھي پئبو ته دلبر کي ضرور ياد ڪبو ۽ ازخود ائين چئي ويهبو ته ”دلبر ڪير سڏائي..!“ دلبر جي اهڙي دلربائيءَ ئي کيس سڀني کان الڳ ٿلڳ ڪري بيهاريو هو، پر بيمارين کيس جوانيءَ ۾ ئي اهڙو ته نهوڙي ڇڏيو هو، جو هڪ با همت ماڻهو به آخر ۾ حوصلا هارائي ويٺو. پورو مهينو زندگي ۽ موت سان جھيڙيندڙ دلبر ڪراچيءَ جي اسپتالن جي انڌ ۾ ايترو ته الجھي ويو هو، جو زندگي به هارائي ويٺو. معصوم فيصل، عادل، عديل، نائله، مرڪ، مهڪ سان گڏ نعمت ۽ سندس دوست به ڇورا ٿي ويا. جنهن جو احساس اڄ به دل ۾ ڇيت جيان چڀندو رهي ٿو.
سندس هيءُ ڪتاب ”جيجل منهنجي قسمت“ ڪهاڻي ڪتاب نه، پر هڪ درد جو داستان آهي، جنهن ۾ هڪ دلبر ليکڪ جا الڪا ۽ ارمان به شامل آهن ته سينوارجي ويل سماج ۾ ڪڌين رسمن جي نشاندهي به ٿيل آهي. سندس ڪهاڻين ۾ ڪنهن کي به پنهنجي اندر جو ڪو اولڙو يا عڪس ملي ٿو ته به سمجھبو ته دلبر جي قلمي ڪمائي ۽ دوستن جي محنت ساڀ وئي.
[b] ساجد چانڊيو/ لاڙڪاڻو
[/b]16 – جنوري – 2015ع
******
[b]اسان جو دلبر
[/b]
دلبر جي وڇوڙي سان اسان جي ادبي اتساهه واري جذبي جو تسلسل ٽٽي ويو. هن جي ويندي دوستن جي مالها مڻيو مڻيو ٿي وکري وئي. دلبر پنهنجي نانءَ جيان ئي دلبر انسان ۽ دلبر ليکڪ هو. هن جون ڪهاڻيون سڄي سنڌ جي اڀرندڙ ۽ سينيئر ليکڪن جي ڪهاڻين کان نمايان رنگ ۾ ملن ٿيون. دلبر دوستي ۾ سراپا وفا جو پيڪر هو. هو دوستي به نڀائي ڄاڻندو هو ته رشتا به ! دلبر جي پيار محبت ۽ خلوص جا اسان سڀ قرضي آهيون.
[b] سڪندر سوز
[/b]*******
دلبر جي ڪهاڻين ۾ سچائي ۽ پيار ملي ٿو، جهڙو نالو هيس دلبر، تهڙي ئي شخصيت هيس. پنهنجي نالي وانگر، يا ان کان به وڌيڪ دلبريون ۽ محبتون ڏيڻ وارو هو. هن سماج جي نا انصافين، نا اميدن، غلط ريتن، رواجن سان جهيڙيو. هو بنا پرواهه ڪندي اٽل ٿي بيهندڙ بهادر شخص هو.
[b] زاهد چانڊيو
[/b]**
دلبر سان منهنجو ساٿ تڏهن کان شروع ٿيو، جڏهن اسان ٻنهي اڃان جوانيءَ ۾ پير به نه پاتو هيو ۽ سندس عمر جي آخري گهڙين تائين اهو ساٿ سلامت رهيو. اسڪول کان ڪاليج تائين ۽ ننڍين وڏين حجتن کان محبتن تائين، اسان ڪلهو ڪلهي ۾ ملائي گڏ هلياسين، ڏک ۽ سُک ۾ ساٿ رهيو، اڄ هن پڄاڻا زندگي مان مرڪون به موڪلائي ويون آهن.
[b] اظهر جوابپوري
[/b]**
هونئن ته دلبر جون سموريون ڪهاڻيون بهتر آهن، پر ”سجني“_”سوليءَ وڌ سزا“_”ماڻهپي جي سوڀ“ ۽ ”جيجل منهنجي قسمت“تمام بهترين ڪهاڻيون آهن. شخصي حوالي سان به دلبر محبتي ماڻهو هيو، شاهه سائين جي شعر وانگر هن مان هر وقت بهار جي بوءِ پئي ايندي هئي، هو سچ جو ساٿاري ۽ دوستن تي ساهه ڏيندڙ شخص هو.
[b] هزار خان چانڊيو
[/b]**
سال 2007ع ۽ سال 2008ع وڏا درديلا سال هئا. انهن سالن پنهنجي پٺيان ڪيئي گهرا نشان ۽ نه ڇٽندڙ ڦٽ ڏنا ۽ دردن جا درياءَ ڏئي ويا. انهن سالن اسان کان ڪيئي ڏاها انسان کسي ورتا، جن مان دلبر به هڪ هو. سنگت جو نانءُ کڻبو، محبت جو نانءُ کڻبو، قومي تحريڪ جو نانءُ کڻبو، سماج سڌارڪ جو نانءُ کڻبو، ان مان دلبر جي دلبري ضرور ظاهر ٿيندي. ڊکڻ سنگت جا ٻه مهندار قلمڪار، خدمتگار، دلدار، سنڌڙي سنوار هڪ زخمي هو ۽ ٻيو دلبر، جن کي ڪڏهن به وساري نه ٿو سگهجي.
[b] گوهر سنڌي
[/b]