ٽور تنھنجي پرين ٿي وڻي واھه تي.
چنڊُ ڪانڀو ڪري ڄڻ ھليو گاھه تي.
لات لنوندي وڃي، خيال پنھنجي ۾ گم،
واٽ آھي وتي ڪنھن ســڌي چاھ تي.
آسمان ۾ اڏيو ٿي پکي بي ڊپو،
پير ڌرتيءَ پيس ۽ اڏيو ٽاھ تي.
قرب جيڏو ونڊين ڪوئي ڪاٿو نه ڪر،
ڀروسـو آھـــي ڪھڙو، پرين ساھ تي.
ساڙ جي پاڙ ‘‘مهراڻ’’ کوٽي ڪڍون،
پـيار پوکيون گلابن جيان راھ تي.