سڳنڌون هوا ۾ ڀريندي رھي ھوءَ.
جڏھن ٽھڪ تي ٽھڪ ڏيندي رھـي ھوءَ.
ھي ڪيڏو غضب جـــو نظارو ڏٺوسين،
گلن کي گلن سان پٽيندي رھي ھوءَ.
ڪڏھن سج سامھون ڪڏھن رات ٿي پئي،
جو ذلفن سان چهرو ڍڪيندي رھي ھوءَ.
اسان ڀي ادائن ۾ گم ٿي وياسين،
کِلي چيچ ڏندن ۾ ڏيندي رھي ھوءَ.
بڻي ننڊ ‘‘مھراڻ’’ پنهنجي منور،
سڄي رات سپنن ۾ اينـدي رھي ھوءَ.