اوھان کي ڏسڻ سان اکيون بند ٿي ويون.
صـدين کان پيل ڄڻ وٿيون بند ٿي ويون.
اوهان کي لڪائي ۽ سانڍي ڇڏيو سين،
ذھن، دل اندر جـون سِڪون، بند ٿي ويون.
هُو چمـڪي ٿو چھرو، شـعاع اٿن ٿا،
قدرت جون سڀئي سٽون بــند ٿــــي ويون.
جڏھن پـير پائڻ اسان سـوچيوسِي،
اوھانجي شھر جون گھٽيون بند ٿي ويون.
اسانجي خوشيءَ جي به حد ناھي ‘‘مھراڻ’’،
اکيون تنھنجي پھتي وٺيون بـند ٿـي ويون. .