وياسين ته پنهنجا نه هوندا نشانا،
اسان جي تون ڳولا ۾ ٿڪبين زمانا.
ڏنئه جيڪي الزام ڪافي نه آهن!
اڃا ڀي ستائڻ جا ڳوليو بهانا.
جڏهن ياد اينداسين ساراهباسي،
اسان کان پو رهندا اسان جا فسانا.
سدا سنڌ ڪعبو، سدا سنڌ اوچي،
رڪاوٽ ڇا ٿيندا اهي قيد خانا.
نه پرکي سگهيو ڪير ‘‘مهراڻ’’ سائين،
اسان جي اندر ۾ خوشين جا خزانا.