مــٿي اڀ ڪـــڪرن ۾ روئــي ڏنــو آ.
اســان هــيٺ اکــــرن ۾ روئـــي ڏنــــو آ.
ڪڏهن بيت، وايون، غزل، ڪافي، نوحا،
اســان ايئـــن شـــعرن ۾ روئـــي ڏنــــــو آ.
جـــڏهن ايئن چيائين پرين موڪلاڻي،
تــڏهن هــن جـــي پيرن ۾ روئــي ڏنو آ.
رڳو ڳوٺ وارن کي ڳوٺن جون ڳالهيون،
اچــي ڪنهن ته شـــهرن ۾ روئــي ڏنـــــو آ.
اکيون دل، ذهن کي ها تــڪليف ڏيـئي،
اســان ايئين ٽــڪرن ۾ روئـي ڏنو آ.
هي ‘مهراڻ’ ســـوچــي ٿو يادون پراڻيــــون،
سکــيءَ رات ســهرن ۾ روئـــي ڏنـــــو آ.