مڙِي آيو آ جهڙ نيڻين لڳي ٿو مينهن وسڻو آ.
اسان جـا نيڻ چاهن ٿا، اڱڻ تنهنجو به ڀِڄڻو آ.
وٺا ناهن اڃا آهن سندءِ ديدار لاءِ آتا،
مگر هي نيڻ وسڻا هن، سکن جو گهر جو ٻڏڻو آ.
اڃا ڪا ياد اچڻي آ، اڃا ڪو خيال آ دڳ ۾ ،
وريا آهن ڏئي ڦيرا اندر ٻيهار ٽٽڻو آ.
اکـين جو قيمتي پاڻي، وڃائڻ ڏي محبت ۾،
ڀلي ‘‘مهراڻ’’ قابو ڪر، اکين جو دڳ ته کلڻو آ.