جڏهن تنهنجي يادن ۾ پاتي مون جهاتي.
امالڪ اکـــين مان ڳــوڙهن ڊڪ پاتــــي.
ائيــن خــيال وکـــريل پـــيا هـا پٽن تي،
سمرڻي تي لمحن جي ڦيري ڪنهن ڪاتي.
گهڻا سـال گذريا، مهينا اسان کي،
جـتي جيــئن هــــئي اڄ اتــــي آ حياتي.
جـهريو جـــيءُ ڪـيڏو آ ‘‘مهراڻ’’ پنهنجو،
جـــڏهن تنـــهنجي هــٿڙن تي وئي ميندي لاتي.