ائيـــن اڄ ڏسين ٿو رليا ڄڻ نه آهيون.
ڪڏهن زندگيءَ ۾ مليا ڄڻ نه آهـيون.
پـرين حال پنــهنجا ٿـــي اهڙا ويا هن،
جيئن سال گــذريا کليا ڄڻ نه آهيون.
ائــين پيــار کان ٻئي پري ٿي ويا سين،
ڪڏهن پاڻ سڪ ۾ جليا ڄڻ نه آهيون.
تڪي ويٺو ‘‘مهراڻ’’، حيرت منجهان اڄ،
ڏئي هـٿ هٿن ۾ هليا ڄڻ نه آهيون.