ٻاراڻو ادب

بهادر ڇوڪري

ڪتاب ۾ شامل هي لکڻيون ڊاڪٽر ڪمال ڄامڙي ان وقت لکيون، جڏهن هو ٻار يا ڇوڪرو هو. سندس پراڻين لکڻين شايع ڪرائڻ جو مقصد ٻارن کي اُتساهه ڏيارڻ آهي. هي لکڻيون 1986ع کان 1990-91ع تائين جون لکيل ۽ مختلف اخبارن ۽ رسالن ۾ شايع ٿيل آهن. ڪي ڪهاڻيون وري ريڊيو پاڪستان خيرپور جي پروگرام ٻارڙن جي دنيا ۾ بہ پڙهيون ويون. هڪ مضمون 1998ع جو لکيل آهي
Title Cover of book بهادر ڇوڪري

شرارت

ٻارؤ! ڪنهن ڪلاس ۾ ضمير ۽ شڪيل نالي ٻه ڇوڪرا گڏ پڙهندا هُئا. شڪيل تمام ذهين ڇوڪرو هُوندو هو ۽ ضمير هڪ شرارتي ڇوڪرو هُوندو هو. ضمير شرارتي ان ڪري هُوندو هو جو هُو شاهُوڪار جو پُٽ هو. ان ڪري هُن کي ڪو فڪر ئي ڪونه هُوندو هو؛ جڏهن ته شڪيل هڪ غريب هاريءَ جو پُٽ هو. شڪيل جو پيءُ ڪُراڙو هُوندو هو؛ پر ان جي باوجُود شڪيل کي پڙهائڻ لاءِ ڏينهن رات ڪم ڪندو هو. شڪيل ۽ ضمير پاڻ ۾ گهاٽا دوست هُئا ۽ هڪ ئي ڊيسڪ تي ويهندا هُئا. جڏهن ڪو خالي پيرڊ کين ملندو هو ته، ان ۾ شڪيل پنهنجي پڙهائيءَ ۾ مشغول رهندو هو؛ جڏهن ته ضمير شرارت پيو ڪندو هو. ڪڏهن اُستاد جي ڪُرسيءَ تي ويهندو هو ته ڪڏهن ڇوڪرن سان پيو وڙهندو هو.
شڪيل ضمير جي گهاٽي دوست هُئڻ ڪري کيس انهن حرڪتن ڪرڻ کان پيو بار بار سمجهائيندو هو ته يار تون هي حرڪتون ڇو ٿو ڪرين؟ ڪُرسيءَ تي ويهندي ڪڏهن تو کي اُستاد سائين ڏِسي وٺي ته پوءِ ڇا سوچيندو؟ وراڻيندو هُئس اڙي ڪُجهه ڪونه ٿيندو. مان تو وانگر ناهيان جو گهر ۾ به پڙهان ته فري پيرڊ ۾ به ويٺو ذهن تي زور ڏيان ۽ بس سڄو ڏينهن ڪتاب ۾ مُنهن وِجهيو ويٺو هُجان. اهڙي پڙهائيءَ مان ڇا ملندو؟
آخر جڏهن امتحان جو ڏينهن آيو ته، اُستاد جوابي ڪاپيون ورهائڻ لڳو. جڏهن شڪيل کي ڪاپي ملي ته هُو لکڻ ۾ شروع ٿي ويو؛ پر جڏهن ضمير کي ڪاپي ملي ته هُو هيڏانهن هوڏانهن واجهائڻ لڳو. هاڻي هُن کي پنهنجين حرڪتن تي پڇتاءُ ڪرڻو پيو. هُن ته ڪُجهه به نه پڙهيو هو سو خالي پرچو ئي ڇڏي آيو. آخرڪار امتحان ته خير خوبيءَ سان گذري ويو؛ پر جڏهن نتيجو ظاهر ڪيو ويو ته، ضمير ناپاس ٿي پيو ۽ شڪيل پهريون نمبر آيو. جڏهن ضمير جي ناپاس ٿيڻ جي خبر سندس پيءُ کي پئي ته هُو پنهنجي پُٽ تي ڏاڍو ڪاوڙيو ۽ هُن جي روز ملندڙ خرچي به بند ڪري ڇڏيائين.
پيارا ٻارؤ! توهان به شڪيل وانگر ڏينهن رات محنت ڪري سڄي اسڪول ۾ پهريون نمبر کڻجو؛ پر ضمير وانگر شرارتي ڇوڪرا نه ٿجو ڇاڪاڻ ته، سياڻن جو چوَڻ آهي ته شرارت ڪم شيطان جو آهي.
****