چوريءَ جي سزا
هڪ عام چوِڻي آهي ته جهڙي صحبت تهڙو اثر. اهو ڇوڪرو به بُرن جي صحبت ۾ اچي بُرا ڪم ڪرڻ لڳو ۽ ڪڏهن ڪنهن جي ڪُڪڙ ته ڪڏهن ڪنهن جي ٻڪري پيو چوري ڪندو هو. آخر ڳوٺ وارن کي خبر پئي ته هن کي گهرائي سمجهايائون ته:“ پُٽ! چوري ڪرڻ چڱو ڪم نه آهي. پر هُو سمجهائڻ سان به نه سمجهيو.”
هڪ دفعي هُو ميلي تي ويو ته، اُتي دُڪان تان پنهنجيءَ مينهن کي پارائڻ لاءِ ڳاني چوري ڪري رهيو هو ته، دڪاندارن ڏِسي ورتُس. پوءِ ته کيس پڪڙي، ماري ڪُٽي پوليس جي حوالي ڪيائون. پوليس کيس اهڙي سزا ڏني جو هُن چوريءَ ڪرڻ کان توبهن ڪئي ۽ ڳوٺ وارن سان به واعدو ڪيائين ته، وري مان ڪنهن جي به چوري ڪونه ڪندس. مهرباني ڪري مون کي پوليس کان آزاد ڪرايو.
سزا کان پوءِ هُو سُڌري ويو پر جيڪڏهن وڏڙن ۽ ڳوٺ جي چڱن ماڻهن جو پهريان ئي چيو مڃي ها ته هُو پوليس جي مار کان به بچي وڃي ها ۽ خواريءَ کان به بچيل هُجي ها.
****