نشو نڀاڳي عادت آهي
يعني نشو هڪ تمام خراب عادت آهي. نشو پهريان شوهَه ۽ لَئِه خاطر ڪبو آهي، پوءِ وري آهستي آهستي انسان انهيءَ نشي ۾ ڦاسي ويندو آهي. همراهه اهڙو ته اَڙجي ويندو آهي، جو سگريٽ جو سُوٽي مٿان سُوٽو پيو لڳندو ۽ چَپٽيءَ جو ٺهڪي مٿان ٺهڪو پيو پوَندو. ائين پيو محسُوس ڪندو ڄڻ دنيا ۾ ان جهڙو ٻيو ڪو مُشڪل هُوندو.
وري جيڪڏهن بس وغيرهه ۾ چڙهيو ته کڻي ڪيڏي به سوڙهه هُجي ته به همراهه ڦُوڪ ضرور ڀريندو ۽ وڏيءَ لئه ۽ داٻ (Pressure) سان پيو وات مان دُونهون ڪڍندو. اهو خيال به نه ڪندو ته متان منهنجي دُکيل سگريٽ مان ڪنهن جو ڪپڙو سڙي پئي يا ڪنهن جو دونهين سان ساهُه مُنجهندو هُجي.
اهڙا ماڻهو فضول خرچيءَ ۽ صحت وِڃائڻ جا عادي هُوندا آهن. جڏهن ته الله تعاليٰ فضول خرچيءَ ۽ نشي کي ننديو آهي. سچ اهو آهي ته نشئي ماڻهو جيڪڏهن رستن تي يا عوامي هنڌن تي پنهنجن اِنهن ڪنين عادتن کان نه ٿا مُڙن ته نشي جي پرچار ٿئي ٿي ۽ ٻيا ماڻهو به ڏانهُنِ راغب ٿين ٿا. نشي جي واهپي سبب مختلف مرض ٿي پوَن ٿا، جيڪي انسان جي ذهن توڙي صلاحيتن تي تمام گهڻا خراب اثر ڇڏن ٿا ۽ موت جو سبب بڻجن ٿا. تنهن ڪري اسان کي هر قسم جي نشي کان پري ڀڄڻ گهُرجي.
(21 هين ڊسمبر 1987ع)