لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

سچل سرمست ۽ سندس دؤر جا مرثياگو شاعر

ھن تحقيقي مقالي ۾ سچل سرمست جي سوانح، سچل سرمست جا مرثيا، سچل سرمست جي مرثيي تي شائع ۽ مرتب ٿيل ڪتاب، سنڌي مرثيي جي تاريخ، فڪر ۽ فن، سنڌي مرثيي جي وصف، گهاڙٽو ، سنڌي مرثيي جي تاريخ  ۽ اوسر  بابت ليک موجود آھن. ان کانسواءِ سچل سرمست ۽ ان جي همعصر مرثياگو شاعرن سيد ثابت علي شاه (سهيوگي)، بيدل (قادر بخش بيدل)، محمد يوسف (نانڪ يوسف)، فقير غلام حيدر گودڙيي ۽ خير شاهه جي سوانح حيات ۽ رثائي ڪلام شامل ڪيو ويو آھي. ڪتاب ۾ خيرپور جي عزاداريءَ ۽ مرثيي جو مقام، روهڙي جي عزاداري ۾ مرثيي ۽ زاري جو مقام ۽ سنڌي مرثيي بابت اديبن جا رايا پڻ شامل آھن.

Title Cover of book سچل سرمست ۽ سندس دؤر جا مرثياگو شاعر

5. خير شاهه

سوانح حيات

خير شاهه سچل سرمست جو عقيدتمند هو، رتيديري ضلعي لاڙڪاڻي جو رهاڪو هيو. خير شاهه جو جنم 1190هه 1776 عڌاري ٿيو. . .
مشهور صوفي شاعر غمدل فقير جي فرزند لطف علي فقير جي روايت موجب خير شاهه گهڻو ڪري پردي ۾ رهندو هو، سواءِ ڪن ويجهن عزيزن ۽ دوستن جي ڪنهن سان ظاهر طرح نه مليو.....
خير شاهه جي ڪلام ۾ سورمين جو ذڪر ملي ٿو. خير شاهه کي سچل سائين کان فقيري ۽ شاعريءَ وارو ونڊ مليو ۽ سچل سائين جي صحبت ۾ رهي رچي ريٽو ٿيو.
خير شاهه جو ڪلام تصوف، عشق، محبت ۽ نصيحت سان ڀريل آهي. خير شاهه جو ڪلام گهڻو ۽ وسيع هو، جيڪو هينئر ناياب آهي، سندس ڪلام مان ڪجهه ڪافيون مير حسين علي واري بياض ۾ موجود آهن، اهو بياض حيدرآباد جي ميرن جي ڪتب خاني ۾ محفوظ آهي.
خير شاهه جي وفات 1260 هه بمطابق 1844 ع ڌاري ٿي. کيس دفن به اوتاري واري جڳهه ۾ هي ڪيو ويو آهي.
رثائي ادب جي لحاظ کان سائين خير شاهه جي زاري هيٺ ڏجي ٿي؛


رثائي ڪلام

(زاري)

مومن ڳالهه ٻڌو پنهنجي پير جي
اصغر بني ته صغير جي
کٽ تان ويو کهنبا ڇڏي
دلڙي ويو غمن ۾ گڏي
گهوٽ قاسم ٿو لڏي
منهجي مهل آئي کير جي
علي اصغر اربيلو پليو
حسينڻ کڻي هنجتي هليو
ڪوفن آڏو آڻي جهليو
تقدير وتئون تنهن پير جي
ڍَڍَ جو دهل وڳو
قهر جو ڏوڪو لڳو
سڀ ڪو مومنن اوڏاهين ڀڳو
پهريئون پوشاڪ نير جي
”خير شاهه“ امامن انصاف آءَ
سينو تنن جو صاف آءَ
ڪوهه تنن لاءِ ڪاف آءَ
سرڪي پيتائون اَڪِ سير جي