جوڳيءَ کي!
ته ڪو ڍاپجي مان ليٽان ڪي ٻيا!
نڪو شان شونقت ٿي مونکي کپي
نڪو موه ملڪيت ٿي مونکي!
اگر ڪو کڻي هاڻ والي ٿئي
پري وقت نه آ جڏهن حالي ٿئي
اچڻ ۽ وڃن روح جو آه ڪم
رکي موه ڪنهن ۾ پرايان ڇو غم
نه پرواه آ گر نه طاقت رهي
سندم دل اندر گر صداقت رهي!
اها ڀل دعا ڪر ته اِنسان ٿيان
نه پيدا سڌن جو ڪو طوفان ڪيا.
ڪٺن جي هٿان ڪين قربان ٿيان!