الاهي جوڙ!
تڏهن دل وڃي بر برن سان نچي؛
الاهي رنگن جو ٿيون لهرون اٿن
اندر مون مٺيون جن جي طوطيون اچن!
ٿڌي هير هنج ۾ وڪوڙي ڇڏي
سندر صاف سهڻن ۾ ٻوڙي ڇڏي!
پرين سان ڪڏهن تت وڃون پيا چڙهي
ڏسي خوش نظارا پئون ٿا ٺري!
اچڻ ۽ وڃڻ مرڪ سان پيو ملڻ
پسي راز جڳت جا خوشيءَ ۾ کلڻ
اهو آه اسان جو وڙ ٿيو
اُنهيءَ جو نه حقدار آ ڪو ٻيو!
پسي صاف قدرت پرين پيو پسان
سندس تيج شل مان ته دائم ڏسان!