سندءِ بي لقاءُ!
سندم دل دنيا جي دلين سان گڏين
تڏهن توکي لئه ۾ مٺو پيو سڏيان
سندءِ شان شونقت وساري ڇڏيان!
وري دل جي ڏوري ڪرين ڪڇ ڍلي
لڄي ٿي رهان پاڻ تي تو کلي!
اُنهيءَ پيار لي ڪيئن لائق ڪيئه
جڏو پاڻ تي ڪيئن شائق ڪيئه؟
جڏهن دل سندم سڪ سان ٻوڙي ڇڏين
جدائيءَ جا بندڙا ٿو ٽوڙي ڇڏين
سمائي ڇڏي دل دنيا هيءَ سڄي
سندم سر مڱيندڙ ٿئي پڻ لڄي!
سندم پاپ کي ٿئي نه هاڻي جٽاءُ
نيارا سندءِ ئي ٿيا هي لقاءُ!