”شرڌا جا ڦول“
طراوت، تازگي، خوشبوءِ ۾ ٻيو هو نه انجو تل
بنائي مست ڀونئري کي، ڪئي جنهن بانولي بلبل
الا! اُن تي ذرو جي ترس کائي ها خزان قاتل
بنائي ها ته جلد ئي هو سڳنڌ سان پرفضا نرمل
کسيو قهري قضا ليڪن اسان کان دلربا نرمل!
(2)
ڀريل اُتساه اُمنگن سان سچو هو هي شيواڌاري
اندر ۾ آگ آزادي لئه هئي هن جي سدا جاري
مٺي هن ماتر ڀومي جو هيو تن من سان پوڄاري
اُنهي جي ڪاڻ جيلن ۾ وڃڻ لئه هو نه انڪاري
ڀري ها ديس ڀارت جا گهڻائي هي گهڙا نرمل!
کسيو قهري قضا ليڪن اسان کان دلربا نرمل!
(3)
اسان جي لاءِ فخر هڪ هو اهو شاعر ڪلا وارو
ڪيو ڪاليج ۾ هن پاڻ کي هو خاص ناميارو
سلڇڻن جي سبب هي هو پروفيسرن ۾ پڻ پيارو
سندس اعليٰ! گڻن تان هو فدا ڪاليج هي سارو
”ڪلا ٽئگور ٽولي“ جي سچي هو آتما نرمل
کسيو قهري قضا ليڪن اسان کان دلربا نرمل!
(4)
سندس ڪوتا بلند خيالي، رواني ساڻ آهي پر
منجهس مضمون نت آهي ”ڪلا، قدرت ۽ پڻ قادر“
ملي شانتي ته هن جي آتما کي شل سرڳ اندر
صبر سان شل سندس مائٽ اها صدمو ته ڪن برسر
”اُداسي“ نور پنهنجي سان نوازيو هو خدا نرمل
کسيو قهري قضا ليڪن اسان کان دلربا نرمل!
رچيتا:- آسناڻي ”اُداسي“