لڪل لعل پڻ!
سڀن ۾ سندس راز ئي پيو بکي!
پيا هڪ منجهان ٿي گهڻيئي حصا
اها ئي سندس جوڙ آهي صفا
مٿي آسماني ستارا ته ڏس
لنگهن ڪين ڏيئي ڪڏهن ڪنهن جو گس،
تڏهن پڻ سدا موج ۾ پيا ٽڙن
ڪري رات روشن خوشيءَ ۾ کڙن!
نه ٿو ڇو نه پرندن جيئن آزاد ٿين؟
نه پرواه ڪر گر نه ڪنهن ياد ٿين!
اجايو مٿان ڌوڙ تان تون تڙڦ
لڪل لعل جيان زندگي ڪر صرف
اهو پڻ سندءِ ڪين آ گهٽ شرف!