زندگي – هڪ لهر!
جتي جام جهڳ مڳ ٿي پسجي اپار!
اٽل جت هوائون سدا ٿيون لڳن
جنبش ۾ اچي ڪيئي موجون مچن!
وٺي راه پنهنجو ٿي هرڪا هلي
رهي روز وڌندي – رلي ۽ ملي!
شروع ۾ هئس ڪين تيزي گهڻي
مگر هاڻ اجگر سا آهي بڻي؛
اجهو ماڳ تي سا وراڻي ڪندي
ملي آب سان موڪلاڻي ڪندي!
اتاهان ڪري ٻاڦ بڻجي سفر
سندس لي ختم ڪين آهي چڪر!
مگر آب ۽ موج ساڳي رهي
نئين زندگي ٿي سڀاڳي رهي!